4e elftal wint ondanks Michiel zesde wedstrijd op rij

Na de eclatante 14-0 overwinning van afgelopen zondag wachtte woensdagavond alweer onze volgende wedstrijd, een inhaalwedstrijd thuis tegen Arnhemse Boys 3. De afgelopen dagen kwamen de bakken met regen naar beneden en was er onzekerheid of de weersomstandigheden roet in het eten zouden gooien, maar consul Cees had blijkbaar geen buienradar en gaf daarmee zijn alter ego groen licht om die avond deze wedstrijd te leiden. Zodoende moesten we woensdag al vroeg aanwezig zijn op ons Sportpark de Does en dat brengt altijd wat problemen met zich mee. Zo wilde Yannick, zondag nog goed voor een hattrick,  op de bank beginnen vanwege een overmatige nasi inname. Lars, na weken eindelijk weer terug, was zijn voetbalschoenen vergeten, die stonden nog thuis, waar ze eigenlijk ook horen. Aangezien Yannick de warming-up niet nodig had, was hij de aangewezen persoon om deze op zijn fietsje op te halen en kreeg hij van Lars de sleutel van de Berg(ing). Michiel was, na het doelpuntenfestijn van zondag, weer terug en blijkbaar was het een vruchtbaar weekendje weg geweest, want het had duidelijk zijn sporen achtergelaten.

Onder de zeer jeugdige tegenstanders bevond zich volgens Witheet ook de tweeling van kunstschilder Bob Ross(ig) en ook de doelman kon wel eens één van zijn kunstwerken zijn. Nadat het toch wat fris bleek, werd besloten niet onze roze warmloopshirts als reservetenue te gebruiken, maar besloot de tegenstander hun shirts krang (=binnenstebuiten) aan te trekken. Nadat de grensrechter van Arnhemse Boys eindelijk overtuigd werd dat hij toch echt aan de andere zijde van het veld moest vlaggen, kon Cees de wedstrijd op gang fluiten. De zeer jonge, gretige en vooral felle tegenstanders zorgden dat wij maar moeilijk in de wedstrijd kwamen en veel en slordig balverlies leden. Kansjes kwamen er sporadisch, zo werd een schot van Michiel door Willem achter het standbeen langs van richting veranderd, maar kon dat de doelman niet verrassen. Met een hakje gaf Michiel een voorzet op zichzelf, maar schoot hij daarna recht op de keeper. Sven, die voor zijn doen goed speelde, bereikte met een prachtige crosspass Michiel, die op zijn beurt de bal fraai controleerde en hard richting doel volleerde, maar deze werd nog net uit de doelmond getikt. We moesten het vooral hebben van standaardsituaties, wat normaliter niet ons sterkste punt is. Vele hoekschoppen volgden, velen ook slecht voor het doel getrapt, maar dan was daar eindelijk een goed genomen corner door Nelus, die bij de tweede paal door Twan kon worden ingekopt. De doelman wist via de lat nog redding te brengen, maar de rebound werd notabene door onze kleinste speler Bassie binnengekopt (1-0). Niet veel later was daar opnieuw een hoekschop van Nelus, zij het nu van de andere zijde en deze werd nu door de geheel vrijstaande Willem Seuntjens strak binnengekopt (2-0). Even later schoot hij bij een vrije trap voor de tegenstander opnieuw de bal in het doel, ervan uitgaande dat deze vrije trap al door de tegenstander genomen was. Cees was hier echter niet van gecharmeerd, bij Geert had deze actie zeker meer kans van slagen gehad. Bassie zorgde voor het pijnlijkste moment in de eerste helft. Vlak bij de zijlijn, in het zicht van het publiek, kreeg hij een hakballetje in zijn edele delen getikt en moest hij even naar adem happen, gelukkig voor hem wordt er toch weinig gebruik van gemaakt. In de rust werd hij voor de zekerheid maar gewisseld, waar hij, na zijn goede eerste helft, op zijn zachtst gezegd not amused over was.

In de rust werd er op gehamerd dat we niet moesten verslappen tegen deze tegenstander die voor elke meter op het veld streden. Een gewaarschuwd mens telt voor twee, maar één daarvan moest in de tweede helft al snel het veld verlaten. Bram schatte de snelheid van de bal en hemzelf verkeerd in en moest aan de noodrem, in dit geval het shirt van de tegenstander gaan hangen. Bram deed eerst alsof hij van niets wist, maar daar hebben we politici voor. Cees toonde hem de gele kaart en gezien het feit dat het hier om een doorgebroken speler ging kwam hij er dus met tien minuten tijdstraf nog genadig af. GSV kwam nog meer onder druk, zonder dat de tegenstander tot echt goede kansen kwam. Een schot dat een meter over het doel van Baco Ari vloog, bracht de rechtsback van de Boys plots in extase, zo overtuigd was hij dat het een treffer was. Het kan zijn dat zijn haarband wat afgezakt was, of hij is gewoon net als onze Sven lichtelijk nachtblind. De treffer kwam er uiteindelijk toch, nu was het een vrije trap waarbij de Giese defensie rustig aanschouwde hoe de tegenstander vrij mocht inkoppen. Baco Ari wist deze poging nog wel uit het doel te tikken, maar was bij de rebound geheel kansloos (2-1). GSV kwam nog verder onder druk te staan en de inmiddels weer teruggekeerde Bram speelde, tegen de zin van Jordi in, een paar keer met vuur en zat op het randje van een tweede gele kaart. Yannick was blijkbaar nog in de wolken van zijn hattrick van afgelopen zondag en had daardoor in de rust niet opgelet en dus niet naar de te volgen tactiek geluisterd, want hij hield zich totaal niet aan de opdracht en deed maar wat. Was het niet de Dalia Lama die ooit zei “Wanneer je praat herhaal je alleen wat je al weet, maar als je goed luistert zou je iets nieuws kunnen leren”.  Ook in de tweede helft bleef Michiel tegen beter weten in op zoek naar een doelpunt, maar hij was wat ongelukkig in de afronding en ondervond ook zware tegenstand van de nog steeds zeer jonge, gretige en vooral felle tegenstanders. Roel had nog de beste kans om de wedstrijd in het slot te gooien, maar zijn bal verdween richting parkeerplaats. De minieme voorsprong moest over de streep getrokken worden en dat lukte uiteindelijk met veel moeite, mede doordat Yannick zich op een belangrijk moment nog even, althans voor zijn lichaam gezien, breed maakte. Zodoende kon de zesde overwinning op rij genoteerd worden en kunnen we hopelijk aanstaande zondag, thuis tegen DVC’26 6, deze reeks continueren.