4e elftal wint na matige eerste helft toch nog van SML 2

Op deze zonnige Moederdag moest het 4^e elftal om 09:25 verzamelen op Sportpark de Does en daar trof Witheet een aantal bedroefde gezichten aan. Bram, Michiel maar vooral Willem had blijkbaar de verloren finale van het Givo’92 Open Volleybaltoernooi de dag ervoor nog niet verwerkt, vragen naar de uitslag was dan ook geen optie, hij zat nog aan zijn houjekopkoffie. Het was natuurlijk ook niet hun eigen schuld dat ze slechts tweede waren geworden, dat was geheel op conto van Bassie, die zich vlak voor aanvang afgemeld had, waardoor ze het hele toernooi zonder wissel én zijn lengte moesten doen. Op weg naar Sportpark de Bakenberg reden we langs Burger’s Zoo en ving Witheet nog net een blik op van de altijd schattige pinguïns. Deze dieren zien er altijd wat apart uit, hebben te korte pootjes, een tot 3 cm dikke vetlaag en sommige zelfs een rood kuifje. Oh, mijn god, Bassie is een pinguïn!  Aangekomen bij SML was het nog wachten op Baco Ari, die op eigen gelegenheid kwam en dat is meestal een slecht omen en toen hij eindelijk de kleedkamer betrad sloeg niet hij, maar sloegen wij bijna aan de grond. Sven was wel aanwezig, maar had zich toch afgemeld, ondanks dat het Moederdag was, moest hij deze zondag toch met de kinderwagen lopen.

Het leek deze zondag wel zomer, maar hoe meer zomer, hoe slomer en dan moesten we ook nog op kunstgras, wat de motivatie niet ten goede kwam. De scheidsrechter floot dan eindelijk, vijf minuten te laat, voor de aanvang van de wedstrijd. Donny was zoals altijd wel gemotiveerd en na een mooie pass van Lars was zijn schot net iets te zwak om doeltreffend te zijn. Donny geeft elke wedstrijd het goede voorbeeld en is dan ook een echter krijger, we hebben er wel meer, maar dat zijn meer ‘niksvoorelkaarkrijgers’. We kwamen al vroeg in de wedstrijd goed weg toen Willem’s vlagsignaal door de scheidsrechter niet gezien werd en de aanval van SML doorging, waarbij de bal eerst op de paal belandde en vervolgens Baco Ari besloot de tegenstander onnodig onderuit te halen, maar omdat de scheidsrechter dit ook miste, omdat hij net met Willem in discussie was, kwamen we met een corner tegen goed weg. We kwamen vervolgens voor rust nog een keer goed weg, toen Bram weer eens te lang treuzelde en daarna het duel verloor.  Volgens hem was het een overtreding, maar omdat er niet gefloten werd, raakte hij zijn tegenstander vervolgens met een beweging die op natrappen leek, hij mocht met een gele kaart en slechts 10 minuten tijdsstraf dan ook niet ontevreden zijn. Ondertussen liet Sven’s dochter de hele eerst helft al weten wat ze van de wedstrijd vond, om te janken!. Het feit dat haar vader haar een fles gaf, maar het afsluitplaatje niet verwijderd had hielp ook al niet mee en dan had ze ook nog heel veel last van krampjes en dat is niet fijn, daar weet onze Kees alles van. Gelukkig wisten we met een man minder toch met 0-0 de rust te halen.

In de pauze werden een aantal wissels doorgevoerd en wilden Willem en Michiel nieuw elan in de ploeg brengen en de wedstrijd omdraaien. Dat lukte al snel, want we moesten na rust de andere kant op spelen. Of het aan de wissels lag durf ik niet te zeggen, maar het ging de tweede helft wel een stuk beter, al moest eerst Baco Ari nog even redding brengen, na een slaapmomentje in onze defensie. Het was de tevens na rust ingevallen Bassie die een hoekschop hard voor het doel schoot, die door de doelman met beide vuisten werd gemist, waarna de bal via het hoofd van Nelis in het doel verdween (0-1). Snel daarna was er een prachtige aanval over links via Teun die de bal bij Donny bezorgde, die op zijn beurt Michiel in stelling bracht, maar die schoot hoog over. Michiel is meer de man van de assist geworden want even later liet hij de achterhoede slechts zijn hakken zien en legde vervolgens de bal breed op de vrijstaande Bassie, die de bal veel te zachtjes in de hoek plaatste, waardoor de doelman de bal in eerst instantie makkelijk keerde, maar vervolgens de bal zelf toch nog in het doel tikte (0-2). Niet veel later zou Bassie alweer uitvallen met een hamstring blessure, opvallend want volgens de Telegraaf gebeuren de meeste ongelukken thuis, maar misschien had hij het er zelf wel naar gemaakt door geen warming-up te doen, dat had hij volgens hem niet nodig. De beslissende treffer lag in het verschiet, maar Twan vergat de bal over de doelman te koppen, Michiel zag tot tweemaal toe een goed schot geblokt worden en Rinus schoot, nadat hij de bal drie keer in de kluts had meegekregen, naast. Michiel ging dus noodgedwongen maar weer over op plan B, de assist. Volgens de tegenstander rook het naar buitenspel, maar gelukkig is er bij SML een rookverbod en wist Willem de voorzet van Michiel ondanks de warmte koeltjes af te ronden (0-3). Volgende week de laatste competitiewedstrijd thuis tegen Eldenia 5 om 10:00 uur. De laatste kans om onze sterren in actie te zien dit seizoen.