4e elftal wint in matig duel toch ruim van hekkensluiter

Zondag 12 november jl. stond voor het 4^e elftal de uitwedstrijd tegen hekkensluiter SC Groessen 5 op het programma. Bronkie, Nelus en Jelle ontbraken omdat ze aan het 3^e elftal uitgeleend waren en daar hun kunstjes mochten vertonen. Doelman Baco Ari was ook niet aanwezig, waarschijnlijk zat hij deze ochtend bij WNL op Zondag. Gelukkig hebben we nog een clown in ons midden en dus kreeg Bassie weer eens een basisplaats, zij het nu als klein keeperke. Terwijl we op ons sportpark de Does, zonder materiaalman Jordi trouwens, op de laatkomers stonden te wachten, kwamen ondertussen een aantal spelers bij Michiel geld lenen, wat opvallend was, want dat geld had Michiel de avond ervoor ze zelf afhandig gemaakt met dobbelen. Silly Velz en daardoor ook Jarik, waren te laat, volgens Silly Velz moest hij eerst de auto nog uitruimen, dat je dat ook op de zaterdagmiddag zou kunnen doen was niet bij hem opgekomen. Volgende keer toch maar even het grote smoezenboek van Sven lenen.  Aangekomen op het bijna verlaten sportpark de Heggeakkers wierpen de spelers voor het eerst een blik op de wel zeer jonge groep tegenstanders en tijdens het opnoemen van de opstelling droop de onderschatting al van de muren van de kleedkamer.

Willem had zichzelf, mede door de straf voor Silly Velz, maar weer eens in de spits geposteerd, tegen zo’n tegenstander dacht hij zijn productie wel flink op te kunnen vijzelen. Om 10:00 vond de aftrap plaats op het stroperige kunstgrasveld en was er al direct een kans voor Donny maar zijn schot was net niet zuiver genoeg. Verrassend genoeg stond linksback Teun als rechtsbuiten opgesteld en we weten niet wat hij die ochtend gegeten had, maar hij voelde zich als een baars in het water daar en wist na een fraaie combinatie met Twan de doelman te omspelen en de bal rustig binnen te leggen (0-1). Misschien dat broer Kees de volgende keer hetzelfde kan eten?. Een vrije trap van Twan was perfect op maat voor Rinus maar in plaats van de bal in te koppen, trok hij zijn koppie op het moment supreme toch maar in, hij had blijkbaar nog wat last van de avond ervoor. Even later werd Michiel onderuit getikt in de zestien en ging de bal op de stip, hij verzilverde zelf dit buitenkansje, al schoot hij de bal wel hard maar recht op de doelman die gelukkig niet koos voor het keepen, maar voor zijn eigen veiligheid (0-2). Ondertussen was het niet helemaal duidelijk wat Willem in de spits aan het doen was, hij leek wakker, maar blijkbaar sliepen zijn voeten nog. Aan zijn mondje mankeerde echter niets, hij schreeuwde en schold weer op iedereen, zelfs op zichzelf en gaf dan ook nog eens een grote bek terug. Zijn vader langs de kant dagdroomde inmiddels over de Firma Johnson & Johnson die in 1942 de duct tape uitgevonden hadden. Terwijl iedereen er vanuit ging dat Willem zichzelf in de rust wel zou wisselen, schoot hij plots, na een fraaie lange bal van Bram en een dito voorzet van Teun de bal via een tegenstander binnen (0-3). Michiel scoorde nog een prachtige buitenspelgoal, maar dat was het dan wel voor de rust. Matig voetbal, maar toch 3-0 voor en geen kansen tegen. Bassie kon zelfs een 100% score noteren, hij moest drie ballen wegschieten en die leverde hij ook alle drie in bij de tegenstander. Trouwens, hij ging daar de tweede helft gewoon mee verder, maar daarover later meer.

Kees kwam na de rust, niet als rechtsbuiten, maar gewoon als linksback. Hij kon ook een 100% score noteren doordat hij vier keer op rij een ingooi aan de tegenstander gaf. Het schijnt dan ook dat in Europa rood-groen kleurenblindheid bij 8% van de mannen voorkomt. Bram bleef inmiddels volharden in het overdreven pingelen en moest daardoor veel moeite doen om zijn tegenstanders letterlijk van zich af te schudden. In de tweede helft volgde dan eindelijk eens een goede en fraai opgezette aanval. Het was een een-tweetje tussen Jarik en Michiel waarbij de laatste met een subtiel hakje Jarik in stelling bracht die vervolgens met links hard en droog binnen knalde (0-4).  Het leven kan soms raar lopen, maar onze Yannick ook, die kwam ook tot een 100% score. Hij, die volgens hemzelf goed verborgen talenten heeft, mocht van een foutje in de achterhoede profiteren en zijn eerste en enige balcontact leverde meteen een treffer op (0-5). Hij vierde dit, uiteraard alleen, op de achterlijn met een militair saluut, wat trouwens ‘not done’ is als je geen hoofddeksel draagt, hij had in de plaats daarvan zijn hoofd abrupt in de richting van zijn meerdere moeten draaien, in dit geval Willem dus. Michiel inmiddels weer ingevallen, kwam meerdere malen via de linkerflank goed door maar ging teveel voor eigen, en zonder, succes. Zijn scoringspercentage zakt hierdoor inmiddels richting die van zijn grote voorbeeld Ajacied Brobbey. Bassie’s gezond verstand wil nog wel eens iets doms doen, zo ook vandaag. Bij het wegtrappen van de bal schoot hij eerst tegen een tegenstander aan, had hij vervolgens meer last dan baat van de hulp van de toegesnelde Roel en schoot hij daardoor de bal opnieuw bij een tegenstander in de voeten die uiteindelijk verwoestend uithaalde en Groessens tweede doelpunt van de competitie vierde met iets dat leek op een arabier-flikflak-salto (1-5). De afwezige Jordi zou met bewondering naar deze uitvoering gekeken hebben, hij zou dat zelf ook graag kunnen, maar daar zit zijn huid te strak voor, als hij op de bank de benen strekt, klappen zijn ogen al dicht. Na 90 minuten matig voetbal stond er uiteindelijk toch nog 1-5 op het scorebord en mochten we weer eens drie punten aan ons totaal bijschrijven