4e elftal verliest onnodig van Westervoort 5

Afgelopen zondag moest het 4^e elftal op een wel zeer regenachtige dag aantreden in Westervoort tegen het in de ranglijst hoog geklasseerde 5^e elftal.

Aangezien deze vereniging wel over een nepveld beschikt was de hoop op een afgelasting bij ons al voor het weekend vervlogen. Bij het verzamelen op ons Sportpark de Does, schuilend tegen de onafgebroken regenbuien, was de verbazing groot over het feit dat de thuiswedstrijden niet afgelast waren. Volgens onze inspecteur der velden was het, indien nodig met zwembandjes, best te doen. Later in de ochtend bleek dat niet iedereen van het eerste elftal een zwemdiploma had en besloot men dan toch maar om deze wedstrijd alsnog af te gelasten. Wachtend voor vertrek bleek dat van onze groep er een aantal spelers de carnaval niet ongeschonden doorgekomen waren, zo had onze Bram zich aan de bar aan een dame vertild en daardoor zijn enkel verzwikt, terwijl Nelus, waarschijnlijk na een noodlanding tijdens de optocht, een dik knie opgelopen. Anderen hadden het opvallend genoeg niet tot het einde van de carnaval volgehouden, waarbij het vermoeden ‘rijst’ dat de chinees verkeerd gevallen was.

Opvallend was dat Sven deze ochtend op tijd aanwezig was, zij het nog half dronken, maar hij had dan ook geen reden om in bed te blijven, zijn vriendin was op Summer-vacation. Hij had een waardig opvolger in de persoon van Tobo, die weet zijn te laat komen aan een late, sanitaire noodstop. Een slechte en tevens vieze smoes en zo werd het dus voor hem de eerste helft lekker vlaggen. Deze zondag moesten we het helaas doen zonder onze vaste supporter Wilco, ondanks het hondenweer had zijn viervoeter hele andere gedachten over het bezoeken van onze wedstrijd.

Gelukkig had hij een waardig vervanger in de persoon van Henk, vader van Jelle, die belooft had naar zijn zoon te komen kijken. Nadat de wedstrijd tien minuten oud was melde Henk zich al met paraplu én de autosleutels in de hand bij één van de stafleden om aan te geven dat hij Jelle wel rijp vond voor een wissel. Gedeelde smart is echter halve smart en dus liet de staf Jelle de hele wedstrijd staan. Bij het warmlopen bleek het groene tapijt al lang geen stofzuiger meer gezien te hebben, wat het zat helemaal onder de zwarte korrels. De scheidsrechter nam dat alles voor lief en floot één minuut na tienen de wedstrijd eindelijk in gang. Hij bleek verbaal makkelijk met ons mee te kunnen, want na twee minuten moest Sven van hem ‘zijn bek houden’ en attendeerde hij Sven erop dat hij niet bij hem in de klas gezeten had?!, dan was hij, gezien zijn leeftijd, ook wel heel vaak blijven zitten. In het eerste deel van de wedstrijd gebeurde er niet zoveel maar waren we zeker niet de mindere van Westervoort. Wat doelpogingen van onze kant, maar deze gingen of naast of werden geblokt. Sven had voor de wedstrijd dan nog wel lenzen ingedaan, maar als je nog halfdronken bent, raak je alsnog géén bal, wel veel tegenstanders trouwens, die daar dan weer niet van gecharmeerd waren. Teun oogde wel nuchter, raakte wel geregeld de bal, maar niemand, Teun incluis, wist van tevoren waar deze ballen zouden eindigen. Als kers op de taart wist hij in de zestienmeter, na een goede redding van Baco Ari, niet wat te doen en twijfelde hij tussen de bal aannemen, koppen of wegperen en besloot uiteindelijk maar ongelukkig hands te maken. Een kolfje naar de hand van deze scheidsrechter en onder groot protest ging de bal op de stip en werd deze vakkundig achter Baco Ari geschoten (1-0). Na de rust kwamen er wat nieuwe, droge spelers in en werd ook Teun uit zijn lijden verlost door zijn broer Kees. Al snel in de tweede helft bleek dat ze inderdaad familie waren, terwijl je toch zou denken dat Baarzen zich op hun gemak voelen in het water. GSV had in de tweede helft wel het beste van het spel, maar dat resulteerde alsnog niet in doelpunten. Vooral Michiel had zijn vizier niet op scherp staan en staat nu halverwege de competitie op slechts negen treffers en lijkt zijn doelstelling van minimaal 25 doelpunten bij lange na niet te halen. Het gevaar moest komen uit hoekschoppen. Deze werden goed voor de pot geslingerd door Bassie en de eerste werd door Twan net naast gekopt, maar bij de tweede hoekschop zag Twan zijn kopbal met wat geluk achter de doellijn verdwijnen (1-1). GSV had kansen op de voorsprong, maar het was Bassie zelf die van dichtbij de doelman niet kon verschalken. Nadat Twan maar weer eens uit een corner van Bassie naast gekopt had, was de scheidsrechter plots verdwenen. Hij was er blijkbaar helemaal klaar mee en volgde Bassie’s advies op dat het dan beter was om te gaan. Had die man het toch nog lang vol gehouden vond Henk, zelf was hij er tenslotte na tien minuten al klaar mee. Na enig oponthoud en wat troostende en opbeurende woorden, besloot de scheidsrechter de wedstrijd toch maar af te maken. Na deze onderbreking waren we echter wel de regie over de wedstrijd kwijt en deed Baco Ari nog een duit in het zakje door eerst adequaat met de voet te redden om vervolgens in een vlaag van verstandsverbijstering een onderschepte bal niet uit te schieten, maar bij een tegenstander in de voet te werpen, die vervolgens met één pass onze hele verdediging te kakken zette. Alleen voor de doelman werd eerst nog op de paal geschoten, maar de rebound werd wel door Westervoort binnen getrapt (2-1). Dat betekende de nekslag voor GSV, waarna vlak voor tijd Baco Ari een schotje los liet en vervolgens in de rebound opnieuw verschalkt werd (3-1). Deze zondag gingen we dus letterlijk en figuurlijk nat. Na de wedstrijd dronken we een glas, deden een plas maar alles bleef zoals het was, namelijk onnodig drie punten weggegeven. Anderen waren zo masochistisch aangelegd dat ze besloten na deze deceptie ook nog een bezoek te brengen aan de wedstrijd Vitesse – Volendam.