4e elftal speelt laatste wedstrijd gelijk tegen hekkensluiter Eldenia 5
Afgelopen zondag was de laatste competitiewedstrijd van het 4e elftal thuis tegen Eldenia 5. Waarschijnlijk omdat het de laatste wedstrijd was, kwam Witheet deze ochtend fluitend naar het Sportpark, al kan het ook zijn dat hij astma heeft. Deze ochtend hadden we maar liefst 18 spelers tot onze beschikking, het feit dat we na deze laatste wedstrijd de ‘pot’ leeg gingen maken, zal hierbij een grote rol gespeeld hebben. Bij winst zouden we zeker zijn van de tweede plaats op de ranglijst en tegen de hekkensluiter Eldenia 5 leek dat geen grote opgave, maar we waren gewaarschuwd, uit hadden we slechts met veel moeite met 0-1 gewonnen. De juiste focus was er deze wedstrijd niet helemaal, Michiel zat met zijn hoofd al bij het aanstaande kampioenschap van PSV en de rest wel bij de tweede plaats, maar dan die van Ajax. Na de laatste weken weinig tot niets van Michiel gehoord te hebben, kon hij deze dag, nu PSV vermoedelijk de titel zou gaan pakken, lekker los tegen de ‘Ajaxieden’ onder ons, een schrale troost voor het feit dat zijn eigen topscorerstitel al weken uit zicht was. Hij had in deze laatste wedstrijd best nog wel eens dicht in de beurt kunnen komen bij Donny, maar diverse keren speelde hij zich prachtig vrij maar wist hij niet doeltreffend af te drukken. Na de wedstrijd stond Donny plots met een glimlach op zijn gezicht achter Michiel en fluisterde zachtjes in zijn oor, ‘Game over’.
Ook Twan had moeite met scoren, eerst werd zijn schot nog aangeraakt en bij de daarop volgende corner kopte hij vrij over. Michiel lukte het dan toch nog, met een beetje hulp van de defensie van Eldenia om de bal te onderscheppen en de goede doelman te passeren (1-0). Legio kansen volgden maar opnieuw faalde vooral Michiel opzichtig in de afronding. Voor rust ging het dan ook nog eens helemaal mis, een diepe bal werd door Roelie met het hoofd verlengd tot een prachtige assist, waarna Baco Ari te laat uit zijn doel was, vermoedelijk tolde zijn hoofd nog, maar wist hij daar geen positieve draai aan te geven en zo was het plots 1-1. Het werd nog erger want nog steeds voor rust volgde een prachtig afstandsschot dat fraai in de rechterhoek verdween en Baco Ari kansloos liet (1-2). Onze pitbull Donny besloot om nog maar een tandje bij te zetten en als hij voor alle gemaakte vuile meters een ster zou krijgen werd het nooit meer donker. Zijn dadendrang werkte de tegenstander wel op de zenuwen en toen hij wat onbeholpen een mislukte tackle inzette ging zijn directe tegenstander als een tulp uit zijn bol en trapte maar liefst tweemaal na. De scheidsrechter kon niet anders dan deze speler vroegtijdig naar de douche sturen. De gelijkmaker lag voor de rust nog in de lucht, maar Twan trof opnieuw de doelman en Jelle zag zijn schot geblokt worden.
Na rust, tegen 10 man, moest het dan maar gebeuren, maar al vroeg gooide Tobo een ingooi bij de tegenstander in de voeten en met één pass naar rechts kon een tegenstander alleen op onze Ari af, die wist het eerste schot nog te keren, maar de rebound was hem te machtig (1-3). Michiel besloot dan maar weer voor de niet meetellende assists te gaan en vond de na rust ingevallen Jarik die hard laag binnenschoot (2-3). Even later was het onze pitbull Donny die liggend te laat een ongecontroleerde trappende beweging maakte en dus nu zelf vroegtijdig de wedstrijd mocht verlaten. Hij was het er niet helemaal mee eens getuige de krat bidons die door de lucht vloog, waarbij de krat onderweg ook nog even de oude schenen van Witheet testten.
De wedstrijd ging met 10 tegen 10 verder en onze defensie bleef lekker verder prutsen, al is prutsen wel de meest onderschatte fase van een creatief proces. Tot tweemaal toe werd een kopduel verloren en lag de bal alweer in ons mandje (2-4).
In moeilijke tijden ontdekken we vaak pas de held in onszelf, maar dat dit deze dag Willem zou zijn, had niemand verwacht en Kees zeker niet gehoopt. Willem kreeg eerst met een mislukt lobje nog de lachers op zijn hand, maar even later controleerde hij op weergaloze wijze een goede pass van Teun en schoof de bal zachtjes maar zuiver binnen (3-4). Dit doelpunt liet hij al snel volgen door nog een treffer waarbij hij niet zelfzuchtig was en de bal breed wilde leggen op Twan, maar niet hij, maar een tegenstander werkte de bal vervolgens achter zijn eigen doelman (4-4). Deze treffer kwam wel op Willem zijn naam, al had Kees dat niet gehoopt. Niet veel later besloot scheidsrechter Foppe met het eindsignaal dat dit een mooie en terechte uitslag was en zo zat de laatste wedstrijd erop.
Na de wedstrijd had barman Geert weer voor lekkere broodjes frikandel en kroket gezorgd. Wasvrouw Ankie kreeg na mooie woorden van aanvoerder Twan als dank een cadeaubon overhandigd. Na vele kannetjes bier vertrok men uiteindelijk richting ‘De Giese Aanleg’, al kunnen niet velen van ons zeggen dat ze dat hebben. Daar werd, onder het genot van lekkere koude Veltins, de ontknoping in de Eredivisie beleefd, vervolgens een heerlijke schnitzeltje verorberd en gingen de ‘diehards’ nog tot het gaatje, met Augie en natuurlijk onze Pitbull Donny voorop.
