4e elftal raakt bij start competitie van de kaart en verliest (gestaakt) openingsduel

Afgelopen zondag begon het 4e elftal, na drie bekerwedstrijden als voorbereiding gespeeld te hebben, dan eindelijk aan de reguliere competitie. De poule-indeling wisselde nog wel eens in de maand voorafgaand maar uiteindelijk bleek dat de KNVB ons ingedeeld had bij hoofdzakelijk voetbalteams uit Arnhem e.o., waarvan maar liefst drie elftallen van VDZ.  We hebben dan ook, 80 jaar na dato, het seizoen omgedoopt tot ‘De slag om Arnhem, een oorlog in korte broekjes’. Het grote voordeel voor Bassie is nu dat hij dit seizoen eindelijk eens een goede reden heeft om voor voetbal naar Arnhem te gaan. Teun moest deze week afhaken door rugklachten en Tobomelde zich in de ochtend voor deze thuiswedstrijd tegen VDZ 5 nog af. Na een te gezellige kermisavond in Lathum voeldehij zich deze ochtend niet zo goed en toen hij de thermometer afspoelde onder de hete kraan gaf deze zelfs meer dan 40 graden koorts aan. Eerder was Jelle al uitgeleend aan onze vrienden van het derde elftal en dus moest Willem toch nog op zoek naar aanvulling. Gelukkig was jeugdspeler Tygo bereid om met ons mee te doen, ondanks dat het wel erg kort dag was, maar daar hettie scheid an.

Willem begon vooraf met een motivatie speech om het ‘Wij’-gevoel te creëren en noemde deze wedstrijd dan ook de eerste horde op weg naar het kampioenschap, 93 minuten later zou het een doodlopende weg blijken. ‘Als je dromen waar wilt maken, moet je wel op tijd wakker worden’

Na het roepen van de bekende dooddoeners in de kleedkamer als ‘allemaal scherp beginnen’, ‘Sven jij beter van niet’, ‘de kansen afmaken’, ‘mond dicht tegen de scheidsrechter’, ‘alleen de aanvoerder mag praten’ enzovoorts kon de wedstrijd dan eindelijk beginnen. Onze Baco Ari was ook vandaag weer verzekerd van zijn plaats in het doel, niemand van ons wil deze namelijk hebben. Al snel bleek dat de tegenstander van deze zondag niet alleen jong, maar ook vrij goed waren. Voetbal is een spel van fouten en daar bleken wij dan weer veel beter in te zijn. Op een ongevaarlijk kopballetje van Nelus na, werden we vooral door deze tegenstander teruggedrongen en na acht minuten kwamen we al op achterstand toen een tegenstander in de zestien alle tijd en vrijheid kreeg om te scoren en Baco Ari kansloos liet (0-1). Na zeventien minuten moest Kees, nu zonder kramp maar met een bovenbeenblessure de arena verlaten, maar had hij het toch nog vijftien minuten langer volgehouden dan Lars van de Bergaf vorige week. VDZ was de bovenliggende partij en nadat ze eerst nog een megakans hoog over schoten was het even later wel raak. Een VDZ speler kon over onze rechterkant vrij makkelijk opstomen en de zestien indribbelen. Bij het geven van een voorzet werd hij nog door Bram geraakten de scheidsrechter, nadat hij eerst voordeel gaf, besloot dat dit alsnog een strafschop was. Niet alle scheidsrechters kunnen goed kaarten, maar deze toevallig wel want vervolgens kregen Nelus en Sven een gele kaart voor opmerkingen op de leiding , volgens Nelus had hij niets raarsgezegd en Sven had hem daar slechts mee geholpen. Als klap op de vuurpijl kreeg Bram zelfs rood omdat hij iets heel vervelends naar de scheidsrechter geroepen zou hebben. Bram was erg ontdaan en bleef volhouden dat hij dat echt niet gezegd had en niemand had dit blijkbaar gehoord, maar Bram,voor de zekerheid de volgende keer toch maar wat beter articuleren!. Zo werd het met een 0-2 stand plots druk in de dug-out en moesten we tien minuten lang met acht spelers verder. In het veld had dat voor onze spelers ook zo zijn voordelen want nu had men, door minder afspeelmogelijkheden, wel een goede reden om de bal steeds kwijt te raken. Die tien minuten met acht man kwamen we wonderbaarlijk zonder tegentreffer door maar net toen we weer met tien waren wist VDZ simpel een vrije trap achter onze doelman te werken (0-3).

Na de rust anticipeerde Sven te laat op een steekbal, waardoor Baco Ari zijn leven op het spel zette om een doelpunt te voorkomen en werd hij door de inmiddels terug gesnelde Sven, vol op het been geraakt en kon hij met veel moeite verder spelen, maar moest niet veel later toch vervangen worden door de boosdoener zelf. Yannick was blijkbaar in de loop van de tweede helft door Willem met een wel zeer geheime opdracht het veld ingestuurd, want hij wist zelf namelijk ook niet wat hij aan het doen was. Verder dan een onnodig weggegeven hoekschop en een late domme gele kaart viel er niets positiefs over hem te melden. Michiel was de volgende in de rij die voor praten een gele prent en tien minuten straf incasseerde en toen hij het veld verliet zag hij iemand op zijn kop staan, bleek dat bij Willem de moed inmiddels in de schoenen gezakt was. Zo waren we plots met negen man en nadat niet veel later VDZ eenvoudig de zestien in mocht pingelen en de 0-4 liet aantekenen, was de teruggekeerde Michiel inmiddels voldoende opgeladen en schoot de bal vanaf de aftrap over de doelman in het doel (1-4). Sil wist vervolgens drie keer achter elkaar fout in te gooien, maar gelukkig krijg je daar (nog) géén kaart voor. Inmiddels waren we al in de blessuretijd en was er nog twee minuten te spelen toen Michiel na een wilde trap naar voren plots alleen op het doel af kon, vlak voor de zestien werd hij echter onderuit geduwd, maar onze scheidsrechter besloot, tot verbazing van alle aanwezigen incluis de spelers van VDZ, niet te fluiten. Weer volgden verbale reacties en deze resulteerden in gele kaarten voor Yannick en twee voor de enige speler die wel met de scheidsrechter mag praten, onze aanvoerder en ideale schoonzoon Twan. Grote verbijstering volgde toen bleek dat de scheidsrechter direct daarna alsnog besloot de wedstrijd te staken, misschien een tikkeltje overdreven, hij had ook gewoon voor het einde kunnen fluiten.

Laten we echter de hand niet in iemand anders, wat trouwens wel onze voorkeur heeft, maar ook in onze eigen boezem steken. Niet iedere reactie van ons is namelijk een verbetering van de stilte!. Verstandig spreken is nou eenmaal moeilijk, op tijd verstandig zwijgen is nog veel moeilijker. Misschien is er ergens een school waar je dit kunt afleren? Witheet geeft de voorkeur aan een wat ouderwetsere oplossing, Duct tape!

Hopelijk hebben we geleerd van onze fouten en misschien moeten we allemaal als spijtbetuiging de scheidsrechter op zijn verjaardag ook een ‘kaartje’ sturen.