4e elftal pakt puntje na lastige uitwedstrijd bij MASV 6

Afgelopen zondag mochten we weer eens richting Arnhem deze keer voor de uitwedstrijd tegen het 6^e elftal van voetbalvereniging MASV, gehuisvest in de Arnhemse wijk Malburgen-West. Een aantal van onze spelers waren in de week voorafgaand niet overtuigd van een goede afloop, maar werden door Willem verzocht het lood in de schoenen graag thuis te laten.  Even leek dat de winterse weersomstandigheden van de vrijdag ervoor voor een afgelasting zouden zorgen, maar deze zondag regende het plots zonnestralen. Jarik oogde niet topfit, hij was dan ook te laat opgestaan, zodat hij nog wat aan de nacht gehad had. Het feit dat hij zichzelf aanbood als grensrechter sprak boekdelen. Nadat we met opvallend veel auto’s richting Arnhem getogen waren kwamen we aan op het mooie sportpark dat ook nog eens voorzien was van een fraai en goed kunstgrasveld. Dan valt het wel even tegen als je met onze ‘brede’ selectie in een ieniemienie kleedkamertje geplaatst wordt.

Bronkie was er eindelijk weer eens bij en daar was Brammetje de hele ochtend al opgewonden over, want hij vindt het zo lekker voetballen met Bronkie in het centrum van de verdediging.  Dat zal vast zo zijn, maar daar was dan in het eerste half uur niets van te merken, want de achterhoede was zo lek als een mandje. Er was geen paniek maar wel chaos achterin en vooral de rechtsbuiten van MASV bezorgde onze achterhoede en in het bijzonder onze linksback Kees Kramp de nodige problemen.  Het was te danken aan een aantal goede reddingen van Baco Ari dat we niet na een kwartier al op een hopeloze achterstand stonden. Uiteindelijk was het voor de rust toch nog een keer raak voor de thuisclub nadat de rechtsbuiten van MASV in de zestien licht vastgehouden werd door Kees Kramp en vervolgens wat makkelijk naar de grond ging werd de bal prompt op de stip gelegd, waarna Baco Ari vanaf elf meter kansloos was (1-0). Kansen voor ons waren er zeker, maar vooral de laatste pass was niet zuiver en toen dat eindelijk wel zo was, trapte Silly Velz half langs de bal. Hij had sowieso zijn dag niet en dat kwam misschien door de tijd van het jaar want hij raakte de hele wedstrijd geen pepernoot. Gelukkig is voor ons niemand nutteloos, je kunt altijd nog als slecht voorbeeld dienen. Onze Pitbull Donny was weer messcherp vandaag, dat zit nou eenmaal in zijn spel, hij is nou eenmaal niet zo’n speler die een gewonde bromvlieg nog naar de dierenarts zou brengen. Zo was het bij hem vaak net op en soms ook over het randje waardoor de irritaties bij de tegenstander zienderogen toenamen en Donny bij een aantal tegenstanders inmiddels op hun ‘to-do-lijstje’ gezet werd. De gelijkmaker voor rust kwam zowaar uit een vrije trap, nou niet echt één van onze sterkste punten, maar Bram schoot hard, gaf er voor de zekerheid nog een positieve draai aan en zag vervolgens dat de bal door een tegenstander met de arm van richting veranderd werd waardoor de goede doelman kansloos was (1-1). Even later had Bram na een goede pass van Rickie G. nog een goede kans, maar zijn schot zeilde nu hoog over en zo gingen we met een gelijke stand de peukenpauze in.

Na rust liepen we al snel weer achter de tegenstander én de feiten aan. Een schot van heel ver vloog boven de verbouwereerde Baco Ari via de onderkant van de lat binnen (2-1). De ouwe hap langs de kant was van mening dat deze bal houdbaar was, maar gezien het feit dat onze doelman ons in de eerste helft meerdere malen gered had, geven we hem het voordeel van de twijfel, voor deze ene keer dan! In één van de spaarzame goede aanvallen wist Pitbul Donny na een goede combinatie tussen Michiel en Jarik de voorzet van laatstgenoemde binnen te lopen (2-2). Dat juist hij de gelijkmaker moest maken werkte bij een enkele tegenstander als een rode lap op een stier en was zijn weg terug naar eigen helft eentje met wat hobbels.  De sfeer werd er niet beter op toen Donny even later een overtreding vlak voor de dugouts maakte. Bij het slachtoffer sloegen de stoppen even door en zag hij plots overal vijanden zelfs in het Giese publiek. Gelukkig werd de situatie op tijd gesust en kon de wedstrijd gewoon weer vervolgd worden. Een echte wedstrijd werd het echter niet meer omdat beide teams alleen nog maar de lange bal hanteerden waar niet echt gevaar uit kwam. Bronkie moest zich voor het einde van de wedstrijd toch nog laten wisselen, hij voelde een steek in zijn hamstring, opnieuw die steekvlieg waarschijnlijk, die hem in de eerste helft ook al in de nek gestoken had. Zo bloedde de wedstrijd, gelukkig zonder bloedvergieten, toch een beetje dood en moesten beide teams genoegen nemen met slechts één puntje.