4e elftal pakt eerste overwinning van het seizoen
Onderstaand een misschien wat lang verslag, maar ik had helaas geen tijd voor een korte. Zondag 1 oktober, op het programma staat de uitwedstrijd tegen Arnhemse Boys Schuytgraaf 3. Deze voor ons bekende tegenstander had in de eerste competitiewedstrijd Groessen 5 met maar liefst 0-10 van de mat geveegd en prijkte dus na één wedstrijd bovenaan de ranglijst, wat bij ons wel even de wenkbrauwen deed fronsen, aangezien we deze tegenstander vorig seizoen tweemaal redelijk makkelijk hadden verslagen.
Deze zondag begon wat haperend, Willem had deze ochtend zijn wekker laten weten wie er nou echt de baas was, waardoor hij de door hem zelf ingestelde aanwezigheidstijd van 11:20 niet wist te halen en Bokkie was de sleutels van het ballenhok kwijt, vermoedelijk zoekgeraakt vorige week zondagmiddag op de kermis in Lathum. Boy, Foei toch! Gelukkig konden we een loper lenen en zo kon onze materiaalman Jordi alsnog bepakt en bezakt richting Arnhem. Yannick was vandaag niet aanwezig en rijdend langs het Gelredome meenden we hem daar nog te horen zingen, waarschijnlijk een afterparty van het stampfeestje X-Qlusive. Aangekomen op de Schuytgraaf bleek het toch om hetzelfde team als vorig seizoen te gaan en helaas bleek al het andere ook niet veranderd. De vervelende aanvangstijd van 12:30, geen ontvangst, een gesloten kantine én dus geen koffie, een kleedkamer naar keuze maar zonder sleutel om af te sluiten, geen thee in de rust en een tegenstander zonder reserveshirts, zodat we noodgedwongen weer in onze roze inloopshirts moesten spelen wat vanaf de kant voelt alsof je naar de Gay pride in Amsterdam zit te kijken. Met Willem aan de vlag, (te laat is te laat), Michiel met zijn basisdebuut en Nelis voor zijn eerste minuten weer, konden we gelukkig dit keer wel op echt, geurend gras de wedstrijd aanvangen. Het begin van de eerste helft ging gelijk op en vooral Donny moest op het middenveld flink aan de bak want zijn directe tegenstander was waarschijnlijk in eerste instantie als tweeling geboren en had daar vier longen aan over gehouden, want hij bleef 90 minuten lang rennen en sleuren. Nou gaat onze Donny ook iedere wedstrijd minimaal tot de max en zo ontstond er een interessant en scherp duel daar op het middenveld. In het begin was van beide kanten het spel erg slordig en daardoor waren er slechts kleine kansjes te noteren. Baco Ari, die wat zenuwachtig oogde, waarschijnlijk omdat zijn ‘Lang Leve de Liefde Liefje’ aanwezig was en hij zich daarom van zijn allerbeste kant wilde laten zien, wist wat weifelend met de voet nog te redden. Aan de overzijde zag Michiel een hard schot op het laatst geblokt worden en was er een goede mogelijkheid voor Jarik die een voorzet van Twan goed inschoot, maar de doelman redde knap met zijn bovenarm. Langzamerhand nam GSV het heft in handen en opnieuw was het Jarik die op een prachtige lange bal van Bram alleen voor de doelman kwam, maar wie lang nadenkt, maakt niet altijd de juiste keuze en in plaats van rechts schoot hij dan ook met links de bal naast. Onno lepelde niet veel later de bal van de rechterkant voor het doel, waar Michiel de bal spectaculair, als een echte karatekid, in het doel trapte (0-1). De goed leidende scheidsrechter hield alles goed in de smiezen al verbaasde hij wel iedereen toen hij bij een vrije trap opzichtig negen meter uittelde, terwijl de tegenstander al veel verder weg stond en niet eens een muur ging zetten. Nog voor de rust was daar opnieuw Michiel, nu was hij de man van de assist en kon Jarik zijn voorzet op maat makkelijk binnen werken (0-2).
Aangezien er géén thee was, werd er in de rust wel als een ketting gerookt, ondanks dat Stoptober net begonnen was en duurde het na rust even voordat we weer controle over de wedstrijd kregen. Daarna volgde meerdere malen de kans om de voorsprong uit te breiden, maar Michiel schoot tweemaal hard, maar ruim voorlangs en een paar keer redde de Arnhemse sluitpost, al volgde na elke redding wel een blessurebehandeling, blijkbaar heeft deze doelman broze botten, want hij had overal blauwe plekken, zelfs in zijn haar. Het vooroordeel dat keepers een beetje gek zijn werd nogmaals bevestigd toen onze Baco Ari, verveeld doordat hij weinig tot niets te doen had, zich voor de eigen zestien aan het opdrukken was. Ondertussen werd Michiel in het vijandelijke strafschopgebied onderuit gelopen en was er even alom schrik, maar gelukkig kwam hij er zonder kleerscheuren af en wilde hij zelf de strafschop nemen, maar Willem, die wel vaker foute beslissingen maakt, koos voor aanvoerder Twan, die niet zo lekker in de wedstrijd zat. De keeper redde op het slappe schot en na de inmiddels ingecalculeerde blessurebehandeling van de doelman konden we weer verder. Het was Rinus die vanaf links een voorzet de zestien in slingerde en deze werd door iedereen gemist en de bal verdween zo het doel in, maar het was Bram die centimeters voor de doellijn de bal nog snel toucheerde en zo alsnog de zekere treffer van Rinus wegkaapte (0-3). Nadat Michiel gewisseld werd voor Roel, merkte Willem op dat hij het nu helemaal in zijn eentje in de voorhoede moest zien te rooien, wat bevestigd werd vanaf de kant en hij kreeg meteen het dringende advies om daar ook eens mee te beginnen. Het hoongelach wat hem ten deel viel wist hij binnen een minuut in de kiem te smoren, want een lange bal van Bram wist hij eerst prachtig aan te nemen om de bal vervolgens technisch perfect over de uitgekomen doelman in het doel te lobben. (0-4). Drie punten binnen, job done, snel terug naar Giesbeek, waar we nog net het eerste elftal onder leiding van een Engelsman een puntje zagen pakken tegen VVO en we vervolgens snel dronken werden van één biertje, welke weten we niet meer.