4e elftal op Aachener Bier & Sauerbraten tour 2024

Waarschijnlijk met het spreekwoord ‘Aken en Keulen zijn niet op één dag gebouwd’ in het achterhoofd besloot de organisatie, nadat we het vorig jaar in Keulen hebben laten donderen, om dit jaar een weekendje Aken te vermaken. De organisatie, deze keer bestaande uit de Baarsjes (Jelle, Kees en Teun), had echter de bestemming tot op het laatste moment geheim gehouden, al denk je met zo’n familienaam al snel aan Volendam. We kregen wel wat hints toegespeeld maar we zaten er, net als de organisatie zondags, vaak naast. Uiteindelijk was het onze Lars von der Hügel die de juiste associatie tussen onderstaande hints wist te leggen en zo studentenstad Aken als bestemming wist te raden.

Dit weekendje weg bleek als vanouds weer het weekend met de minste afmeldingen en zo verzamelde op vrijdag 12 januari om 13:00 het grootste deel van het 4^e elftal en Augie zich op de parkeerplaats van ons sportpark de Does. Na een klein oponthoud, omdat Roel zich weer verslapen had, konden we op weg naar onze oosterburen. De Baarsjes hadden alles tot in de puntjes voorbereid en kwamen met de volgende spannende auto-indeling.

• Convoi Exeptionnel: Silly Velz, Tobo en Jarik
• De Plusbus: Nelus, Bokkie, Augie en Witheet
• Gebroeders Rossig: Bram, Twan en Bassie
• Der Krankenwagen: Rinus, Willem, Yannick en Baco Ari
• Der Flitsmeister: Sven, Michiel, Lars en Roel
• De Vissersboot: Jelle, Kees en Teun

Onderweg werd door de organisatie via de groepsapp de kamerindeling medegedeeld en daar werd in de diverse auto’s niet door iedereen positief op gereageerd.

• Kamer 1: De eeuwige talenten. Silly Velz, Bram, Twan en Michiel
• Kamer 2: De Zonnebloem. Witheet, Augie, Nelis en Willem (kamer met douchehulp)
• Kamer 3: EBI Vught. Sven,  Bassie, Rinus en Yannick
• Kamer 4: De mannen van glas. Lars, Roel en Bokkie
• Kamer 5: De Apotheek. Baco Ari, Tobbo en Jarik
• Kamer 6: De Viskom. Jelle, Teun en Kees.

Na ruim twee uur kwamen we aan in een miezerig, kil en grauw Aken. Bij het A&O hostel Aachen Hauptbahnhof zorgde Kees er persoonlijk voor dat iedereen deze keer probleemloos kon parkeren. Daarna konden we onze slaapplek inspecteren en  bij het aanschouwen van deze vierpersoonskamers, bleek al snel waarom het zo goedkoop was, men had namelijk zo erg op de ruimte bezuinigd dat zelfs Bassie in zijn uppie daar nog claustrofobisch van werd. Dan maar snel ons bedje opmaken en naar de lobby voor een biertje. Om 16:00 nam de organisatie ons mee naar Karls Wirtshaus waar de eerste grote aanval op het Duitse bier zou plaatsvinden, even later gevolgd door Peperschnitzels en Burgers. Het was nog vroeg maar de avond was inmiddels gevallen en Kees voelde zich al als een vis op het droge en dus was het voor hem al vroeg ‘Kees closed’. Voor de anderen was het de hoogste tijd om Aken te vermaken en dat deden we in Cafe Bar & Restaurant Tijuana waar elke vrijdagavond een Karaoke avond gehouden wordt. Het was Willem die in de zoveelste Duitse stad een onuitwisbare indruk zou achter laten met zijn vertolking van ‘Sweet Caroline’. Velen van ons dachten zijn voorbeeld te kunnen volgen, maar na deze avond bleek helaas dat naast het voetballen de meesten van ons ook niet kunnen zingen.

De Akense gemeenschap werd vervolgens getrakteerd op de woonboot van Stef Ekkel en de daarbij behorende roeiboot act en nadat ze nog wat andere mislukte zangpogingen moesten ondergaan was inmiddels de nacht Aken binnengevallen en besloten een aantal van ons maar eens een deurtje verder te gaan, Ze gingen een bezoek brengen aan Club Nox, maar daar kwamen Nelus en Willem niet meer binnen, omdat ze volgens de uitsmijters teveel gedronken zouden hebben. Dat was opvallend, want Lars was wel binnen en die had bij de ingang onder de neus van dezelfde uitsmijters eerst nog een paaltje uit de grond gelopen. Nelus en Willem vonden een goed alternatief in club Nightlife, waar maar liefst tien dames achter de bar stonden, maar na twee baco’s bleef de teller van bezoekers ook op twee staan en keerden ze teleurgesteld huiswaarts.  Anderen waren daarvoor al richting hostel vertrokken, nadat men eerst de Mc Donalds een bezoek gebracht had. Michiel bestelde daar maar liefst negen hamburgers, dat kon ook makkelijk want zijn maag had buiten bij de karaoke bar, tegen zijn zin in, wat extra ruimte gemaakt. Die nacht bezorgde Bram, naar zijn zeggen per ongeluk, Teun een bloedneus, al doet tegenwoordig iedereen er alles aan om zijn basisplaats te behouden. Na deze late maaltijd huppelde Michiel hand in hand met Witheet en Augie terug naar ons hostel. Volgens Michiel was dat goed voor het groepsgevoel, volgens Witheet voelde het alsof hij zijn kleinzoon naar de peuterspeelzaal bracht. De volgende ochtend bleef dat gevoel bij Witheet nog even hangen toen hij de ontbijtzaal binnenkwam en daar opnieuw Michiel en Augie zag.

Augie had volgens eigen zeggen die ochtend nog een walrus gespot, hij stond toen echter wel naakt voor de spiegel. Na zo’n vrijdag valt vroeg opstaan niet mee, behalve voor Sven, die had blijkbaar zijn zomer nog in zijn bol. Was hij op de zondagmorgen ook maar eens zo fris en fruitig.

Om 11:00 moesten we van de Baarsjes al weer buiten aantreden voor het vervolg van het programma. Ondanks dat de meesten nog behoorlijk kachel waren, hadden we het die ochtend steenkoud, gelukkig had de organisatie wat cultuursnuiven gepland middels een bezoek aan de schatkamer van de Dom van Aken. Deze schatkamer heeft de grootste kerkelijke schatten ten Noorden van de Alpen. Na binnenkomst bleek al snel dat wij dat jaren terug in Nederland al hadden, bij ons heette dat toen de Kijkshop. We waren dan ook al snel uitgekeken, ook omdat deze ruimtes duidelijk niet goed geventileerd werden, want het rook daar vooral naar rotte eieren, bedorven schnitzels en verschaald bier, vooral in de buurt van Sven en Silly Velz. Dit bezoek aan de schatkamer van de Dom van Aken voelde meer als een rondleiding langs de prijzenkast van Vitesse, erg kort en niets gezien!

We werden vervolgens opgedeeld in groepjes van vier en kregen van de Baarsjes een envelop die we pas om 14:00 mochten openen. Tot die tijd mochten we zelf bepalen wat we wilden doen en dus zochten de meesten zo snel mogelijk een dichtbij gelegen kroeg op, tenslotte zitten we normaliter zondags na de wedstrijd ook rond 12:00 aan het bier. In ‘Zum goldenen Einhorn’ werd met dobbelen nog wat geld van portemonnee gewisseld, waarna het eindelijk tijd was om de enveloppen te openen. Geen geld, maar een uitleg van de Baarzenrace bevond zich in de envelop. De bedoeling was dat we per groep middels het lopen van een kroegentocht moesten uitvissen waar de Baarsjes zich bevonden. In elke kroeg moest een drankje en een groepsfoto genomen worden. Gelukkig stonden er maar 16 kroegen op het lijstje vermeldt waar de Baarsjes konden zitten en zo ging men op pad, de ene groep wat meer gemotiveerd dan de andere.

Na meerdere kroegen bezocht te hebben was het de groep van Bassie die de Baarsjes uiteindelijk in ‘Café König City’ wisten te vangen en de rest achter het net liet vissen. Langzaam verzamelden zich daar alle groepen om zich nog even te vermaken met bier, kaart- en dobbelspellen.

Voor het eten vertrokken we weer naar het al bekende Karls Wirtshaus waar weer massaal voor de blijkbaar goed gevallen schnitzels gekozen werd. De avond lonkte alweer en een aantal van ons gingen zich eerst nog even opfrissen voor de laatste loodjes om daarna een bezoekje te brengen aan een club of een kansje te wagen in het casino en dan ter afsluiting nog even wat eten om de nacht door te komen.

Bij terugkomst nog een paar consumpties en een potje Pool in de lobby voordat iedereen moe maar voldaan zijn bedje opzocht. Al was dat voor sommige van ons op de valreep.

Zondagmorgen waren Nelus en Bassie de jas kwijt, gelukkig had men die van Nelus bij de lobby afgegeven, die van Bassie had Adriaan. Deze ochtend waren de meesten, op de Baarsjes na, al vroeg op voor een snel ontbijt en de terugweg naar Giesbeek. Voor een aantal die-hards wachtte namelijk om 15:00 al weer de busreis voor het bezoek aan ‘De vrienden van Amstel’ in de Ahoy Rotterdam. Graag zouden we ook zo’n doorzettings- en uithoudingsvermogen op de zondagmorgen terugzien. De vis wordt duur betaald, maar toch wisten de Baarsjes 195 euro netto over te houden. Zij worden nogmaals bedankt voor de prima organisatie en allen bedankt voor het beregezellig weekendje weg. Op naar een goed tweede deel van de competitie.