4e elftal: De Brugse Zotte tour 2025

Van 17 t/m 19 januari stond voor het 4e elftal het jaarlijkse culturele uitje op het programma. De organisatie had de verblijfplaats lang verborgen gehouden, met een aantal hints moesten de andere deelnemers maar raden waar het weekendje weg deze keer zou plaatsvinden. Onderstaande hints werden met tussenpozen gedeeld op de groepsapp.

Uiteindelijk bleek de oplossing ‘Brugge’ te zijn.

  1. Het BRUGSE ei. Het historisch centrum van Brugge wordt gevormd door de kanalen en de ringvaart en lijkt vanuit vogelperspectief de vorm van een ei te hebben
  2. WaterstofBRUG
  3. Draadstaal met Jeroen van KoningsBRUGGE
  4. BRUG

Trouwens de oplossing had net zo goed ‘Brussel’ kunnen zijn.

  1. Het ei van BRUSSEL. Het hoofdkwartier van de Europese raad zetelt in Brussel, in het zogeheten ‘ei van Van Rompuy’
  2. Werd ontworpen en gebouwd voor de Wereldtentoonstelling van BRUSSEL in 1958
  3. Draadstaal met Jeroen van KONINGsbrugge. Het Koninklijk Paleis bevindt zich in het centrum van BRUSSEL
  4. De Buda Brug. Is een industriële hefbrug uit 1955 met een opmerkelijke metalen structuur over het Zeekanaal BRUSSEL-Schelde

 

 

Vlak voor vertrek moesten Bassie en Augie wegens ziekte afhaken, van de eerste zijn we het gewend, van Augie echter niet en dat voor onze toekomstig vlagger?! Maar beiden nogmaals hartelijk bedankt voor het spekken van de pot. Bij het verzamelen op ons Sportpark de Does viel het op dat een aantal van ons tijdens de Kerst blijkbaar een buik cadeau gekregen hadden. Zo vertrokken we deze vrijdag, al vroeg in de middag, toch maar richting Brugge, ook wel het Venetië van België genoemd. De auto-indeling was als volgt:

  • De Jurywagen:                Michiel, Bram, Sven en Jordi
  • De Oldtimer:                    Bronkie, Nelus en Witheet
  • Het Dartmobiel:              Jelle, Willem en Baco Ari
  • De vlees noch viskar:      Twan, Kees Kramp en Teun
  • De 3 R’s:                            Rinus, Roelie en Rikkie
  • De Bezemwagen:             Donny en Silly Velz

Na een lange rit van rond de 3,5 uur, inclusief rookpauze, kwamen we aan in Brugge bij onze slaapplek, het Ibis Budget Hotel bij het station.  Een hotel van alle ruimte en gemakken ontzien, zelfs een kledingkastje voor de kleren kon er niet vanaf. Volgend jaar doen we nog meer bezuinigen en slapen we in onze koffers zelf, houden we nog meer over voor de pot. Na ons snel geïnstalleerd te hebben was het de hoogste tijd voor een versnapering en dus snel op weg naar een kroegje voor onze eerste tapbiertjes en dat werd Tafel en Toog van Xaverius. Na hier de nodige biertjes getankt te hebben, had de organisatie, om de avond te vervolgen, gekozen voor de combinatie van steengrillen en aansluitend bowlen. Bij het bowlen kroonde Donny zich tot King of the Pins, niet zo verwonderlijk trouwens, op de zondag kegelt hij ook geregeld de één na de andere tegenstander ondersteboven.

De rekening viel wat tegen en dat lag niet aan de baanhuur, maar dat belette ons niet om ons in het nachtleven van Brugge te storten. De eerste tent was wel leuk, maar net toen we binnen waren moest Willem weer zo nodig zijn gal spugen, maar deed dit nu letterlijk voor de DJ Booth en dus leek het ons maar beter om een deurtje verder te gaan. De volgende halte werd dus loungebar en danscafé ‘De Coulissen’, behalve voor Jelle die mocht niet naar binnen omdat hij te dronken zou zijn, niet zo verwonderlijk, want zondags krijgt hij ook maar de helft mee. Het was vervolgens Bronkie die het slechte voorbeeld gaf door een rondje shotjes te bestellen, dit vond helaas navolging van anderen en toen Silly Velz er nog twee flessen wodka tegenaan gooide, was voor velen de kans op een goede afloop verkeken. Rinus was het eerste slachtoffer, hij kan na voetballen, darten en 10 over rood nu ook kickboksen toevoegen aan het rijtje sporten waar hij niet goed in is. Zwalkend over de weg ging na het eerste tikkie het lampje in zijn bovenkamer al uit. Er werd even gevreesd voor een hersenschudding, maar dat bleek slechts fantoompijn te zijn. Gelukkig was het onze Michiel die zich over hem ontfermde en hem met enige moeite naar het hotel wist te loodsen. Super Michiel, zo ga je met je wisselspelers om! Nelus had ook moeite om weer thuis te komen, het lopen ging wat moeilijk, hangend naar één kant, alsof hij de hele dag met een volle golftas gelopen had. Nu weten we dus waar de term ‘schuinmarcheerder’ op slaat. Hij had ook, maar misschien minder geluk, want het was Baco Ari die hem onder zijn hoede nam en na een lange terugreis naar ons hotel wist te navigeren. Super Ari, zo ga je met je sterspelers om!

De volgende dag, tijdens het ontbijt, was duidelijk te zien wat de dag ervoor allemaal teweeg gebracht had. Zo bleken Rinus en Nelus nog niet in staat om aan het zaterdagprogramma te beginnen. Teun had bij de nachtelijke terugkomst de confrontatie met een drankautomaat net overleefd en Twan wilde het liefst ook in het hotel achterblijven, maar besloot toch maar mee te gaan. De organisatie had om 12:00 uur gekozen voor een soort escape-room, maar we bleken een uurtje te vroeg te zijn, dus moesten we in het naastgelegen restaurant maar even aan de halve liters van het plaatselijke Brugse Zot. Dat bleef voor Twan beperkt tot één slok, hij kwam dan ook niet om te drinken, maar vooral om wat weg te brengen.

 

 

Een uur later dan gepland mochten we dan eindelijk de escape game spelen, gebaseerd op de populaire Netflix serie ‘La Casa de Papel’. Gestoken in de karakteristieke, soms knellende, rode overalls moesten we naast real life puzzels ook in de virtuele wereld goed samenwerken. Het doel was om als groep als eerste de grote geldkluis te kraken.

 

 

 

 

 

 

De Belgische dames die ons tijdens het spel begeleiden moesten ons domme Hollanders echter meerdere extra hints geven, zodat we uiteindelijk toch de kluis wisten te openen om er dan achter te komen dat het slechts om nepgeld ging en we onze pot dus niet konden spekken. Na deze teleurstelling werd het de hoogste tijd om onze honger en dorst te lessen, eerst werd bij de dichtstbijzijnde McDonald’s een kruiwagen burgers weggewerkt om vervolgens richting een Irish pub te trekken, maar daar waren we ook al te vroeg aanwezig en moesten we eerst een half uurtje buiten wachten.

 

 

Gelukkig voegden Nelus en onze eigen Rinus Verhoeven zich ook weer bij ons. Nelus was redelijk opgeknapt, bij Rinus brandde er slechts een waakvlammetje. In de Irish Pub duurde de bediening voor Giese begrippen lang, maar bij het afrekenen bleek dat men de helft vergeten had op te schrijven, wat weer erg gunstig was voor de stand van de pot. We hebben ons daar wel met dobbelen en vooral sterke verhalen prima vermaakt. Zo weten we o.a. nu ook waarom Michiel graag ananas op zijn burger wil en je een zetpil beter zelf kunt inbrengen. Nadat de toiletten inmiddels tot aan de rand toe gevuld waren, begon een enkeling weer trek te krijgen en had de organisatie vooraf al een restaurant gereserveerd, speciaal voor onze Bassie, want naast heerlijke burgers en speciallekes wat betreft het bier, hadden ze voor onze Bassie een speciale aanbieding gehad, maar ja, nu schitterde hij slechts door afwezigheid.

 

 

 

 

 

 

 

Na heerlijk gegeten en gedronken te hebben, had de organisatie nog iets in petto voordat we ons weer in het nachtleven zouden storten. Een toernooitje poolen, maar helaas was onze reservering de mist in gegaan en moesten we als alternatief poolen op snookertafels, die wel twee keer zo groot zijn.

 

 

 

Na vele en lange, vaak slaapverwekkende, partijtjes ging de grand finale tussen Willem en Michiel, beter bekend onder zijn koosnaam Henkie. Willem mocht zich uiteindelijk de terechte winnaar noemen, het feit dat hij zelf voor de indeling gezorgd had, had hier volgens hem niets mee te maken. De oudjes gaven vervolgens het goede voorbeeld en gingen op tijd onder de wol, de hangjongeren daarentegen stortten zich nog in het Brugse nachtleven.

Baco Ari spande de kroon, hij moest de volgende middag weer present zijn in Giesbeek op het darttoernooi in het schuttersgebouw, maar dat weerhield deze rare kwast niet om tot in de kleine uurtjes flink door te trekken. Bij aankomst in het hotel oogde hij niet al te fris meer, maar gelukkig kon hij op de lange terugweg nog effe wat bijslapen.

Zo kwam er een einde aan een wederom memorabel weekendje weg van het 4e elftal. Het was weer retegezellig en bij deze nogmaals dank aan de organisatie, het was top geregeld!