4e elftal boekt met opstelling van Lars toch achtste overwinning op rij

Nadat vorige week zondag de thuiswedstrijd tegen SDZZ 4 om onduidelijke redenen werd afgelast, waarschijnlijk had het niet gevroren, moesten we deze zondag wederom thuis aantreden, nu tegen VDZ 7. Iedereen hield met argusogen, Sven zelfs met bril, de weersberichten in de gaten en omdat er prima zonnig weer voorspeld werd, zagen we de bui al hangen en vreesden we weer voor een afgelasting. Gelukkig wist scheidsrechter Cees de consul Cees te overtuigen dat ondanks de droogte het hoofdveld wel een wedstrijdje kon hebben. Willem kwam deze zondag weer wat later, hij heeft sinds kort blijkbaar andere prioriteiten en zo mocht onze Lars van den Bergerac weer de opstelling verzorgen. Lars speelt het liefst zonder buitenspelers, die lopen hem en de andere wingbacks als ze op snelheid diep gaan alleen maar in de weg. Vreemd was het wel dat hij zichzelf niet in de basis gezet had, blijkbaar heeft hij er toch meer kijk op dan wij denken. Het lijkt toeval, maar zelfs uit de opstelling kon je al opmaken dat onze Kees Kramp niet op één lijn zit met de rest van de defensie en wij maar denken dat die ze allemaal op een rijtje hebben.

Nadat de nodige rennies weer zijn werk gedaan hadden gingen we dus de wedstrijd in zonder buitenspelers, Lars had Bassie niet eens opgeroepen, maar ook Jarik en Yannick, samen goed voor meer doelpunten dan Michiel, mochten in de kleedkamer achterblijven. Nu Michiel de eerste helft geen last meer had van deze buitenspelers bleek hij plots weer trefzeker.  Het was namelijk al vroeg in de wedstrijd dat Twan met een goede pass Michiel vond, waarna hij in de zestien langs twee tegenstanders slalomde en vervolgens koel afrondde (1-0).  Twan had al vroeg in de wedstrijd de tegenstander meer pijn kunnen doen, maar hij had duidelijk het koppie er niet bij deze ochtend. Nadat hij vroeg in de wedstrijd geheel vrijstaand recht voor het doel de bal hoog over kopte, wist hij even later een perfecte voorzet van Kees Kramp op identieke wijze met het hoofd niet te verzilveren. Na de broodnodige drinkpauze was het Michiel die op links zijn tegenstander niet voor het eerst en zeker niet voor het laatst zijn hielen liet zien. Met een simpel balletje breed zette hij Nelus vrij voor de doelman en die legde de bal droog binnen (2-0). Even was daar bijna het Anschlusstor van VDZ , maar het was Sven die in een rommelige spelsituatie de bal met enig fortuin nog over ons eigen doel wist te werken. Willem, de enige van ons die zonder geit toch kan mekkeren, had de volgende treffer op zijn voet, maar hij faalde opzichtig door eerst tegen de doelman aan te schieten om vervolgens de rebound naast te schieten. Opvallend genoeg was er, naast wat gelach, geen enkele wanklank te horen, dat kwam mede doordat het zijn geluk was dat vader Wilco vandaag met zijn kater varen was. Michiel had er ook weer eentje op zijn schoen, maar nu trof hij de doelman op zijn weg, het cynisch lachje van Bram verstomde snel toen Michiel enkele seconden later de bal vanaf links in de rechterbovenhoek krulde (3-0). Vlak voor rust wist VDZ toch nog te scoren, maar leidsman Cees moest voordat hij de treffer goedkeurde eerst op audiëntie bij onze grensrechter Augie, die hem spelregel 11 van de KNVB nog maar eens kort en bondig uitlegde waarna Cees niets anders durfde dan de treffer te annuleren wegens duidelijk buitenspel. Wrang voor VDZ was dat de eerstvolgende aanval daarna door Willem op fraaie wijze werd afgerond (4-0) en het direct erna rust was.

Na de rust was het Donny die met een fraai wippertje over de defensie Michiel in stelling bracht en hard uithaalde, maar de doelman redde fraai. Zelf schoot Donny over na een goede voorzet van Willem. Laatstgenoemde maakte plaats voor Jarik, die niet veel later een corner van Michiel hard in het zijnet trapte. Twan had de kop er inmiddels weer bij en wist zich na een assist van Michiel mooi vrij te kappen waarna hij de bal in de linker kruising legde (5-0). Yannick, wiens talent nog wel eens verstoppertje wil spelen, kwam nog in de ploeg voor Michiel, maar hij kon geen potten breken, wel bijna zijn been, toen hij een mislukt schot van Bram bij de tweede paal op onnatuurlijke wijze binnen wilde tikken. Over Bram gesproken, die was persoonlijk verantwoordelijk voor het feit dat we (lees: Baco Ari) weer niet de nul konden houden. In de defensie had men gedurende de tweede helft al een tijdje niets meer van onze laatste man vernomen en toen hij op de helft van de tegenstander weer eens een bal verspeelde, was hij door zijn sukkeldrafje niet op tijd terug en kreeg de tegenstander vrije doorgang naar het doel van Baco Ari en die kon de tegentreffer helaas niet voorkomen en was dan ook witheet (niet die met de pen), door direct af te fluiten strooide Cees onbedoeld nog meer zout in de wond.

Het 4^e elftal boekte wel al de achtste overwinning op rij en Michiel had zijn positie, met nog twee wedstrijden te gaan, op de topscorerslijst weer verstevigd, jammer genoeg was het te mooi weer om met zijn hoofd in de wolken te kunnen lopen.