Zeer matig optreden 3e elftal na emotionele week
DVV 4 – GSV’38 3 , Uitslag: 3 – 1
Voetbal is maar een spelletje, dat horen en zeggen we vaak, meestal na een verloren wedstrijd, maar afgelopen week bleek, na het overlijden van Lars aan de Meulen, dat voetbal óók belangrijk kan zijn, een vereniging mensen verbind en men zo elkaar tot grote steun kan zijn. Na deze zeer emotionele week was het schier onmogelijk om op zondagmorgen het gevoel van ‘effe lekker ballen’ op te roepen voor een uitwedstrijdje, notabene in Duiven. Niets klopte deze morgen, storm- en regenachtig weer, nepgras en dan was ook nog eens Bob voor het eerst in zijn voetballeven te laat, volgens hem omdat zijn Iphone hem niet gewekt had, maar aan het updaten was. Als je zoveel tijd besteed aan het bedenken van een ongeloofwaardige smoes had je die tijd beter kunnen besteden aan het op tijd komen. Uit schaamte én als straf werd hij door zichzelf buiten de basis elf gelaten en zou pas de tweede helft mogen opdraven. Achteraf zou blijken dat hij beter in zijn nest had kunnen blijven liggen. Het enige dat indruk maakte deze morgen, was de één minuut stilte voorafgaande aan de wedstrijd…. Een wedstrijd waar GSV slecht aan begon en dat met speels gemak de volle 90 minuten zou volhouden. Patje begon met een tekorte terugspeelbal op Jarno, die nog ternauwernood het openingsdoelpunt kon voorkomen. In het verdere verloop was het ook aan Jarno, alleen geholpen door Dennis, te danken dat we niet op een flinke achterstand stonden. Zoals de meeste keepers weet dan ook Jarno zijn gevoelens op zeer subtiele wijze onder woorden te brengen en zo vlogen er allerlei welgemeende maar loze kreten over het veld, waarbij alleen bleef hangen dat er wel vier spelers gewisseld moesten worden. Dat zorgde weer voor paniek langs de kant, aangezien we maar met drie wisselspelers richting Duiven vertrokken waren. Gelukkig voor ons werd Jarno nog diezelfde middag door Sinterklaas op het matje geroepen. Ondanks het overwicht van DVV en de vele kansen die ze hadden, waren wij het die op voorsprong kwamen. Eerst kregen we een vrije trap net buiten de zestien, die volgens Bob alleen door Spies genomen mocht worden, aangezien hij daarvoor de perfecte trap had. Waarschijnlijk had Bob hem al een tijdje niet meer zien spelen of speelde het flesje whisky van de avond ervoor nog wat met zijn langetermijngeheugen, want die perfecte trap bleek één of ander vaag wippertje dat in de muur smoorde. De drank, misschien in combinatie met te weinig slaap, had Bobs herinneringen schijnbaar wat vertroebeld, want een minuutje later bleek dat Spies wél een perfecte voorzet had, deze viel namelijk, geholpen door de wind, over de doelman achter in het doel (0-1). Voor de rust moest Jarno zich dan toch nog gewonnen geven en gingen we met een 1-1 stand richting kleedkamers. Na de rust mocht Bob dan eindelijk opdraven, maar zoals al vermeldt wist hij ons én zichzelf letterlijk en figuurlijk niet op de been te houden. Jarno ging, alleen geholpen door Dennis, gewoon verder met het afstoppen van de Duivense aanval. Wij konden zelf daar maar weinig tegenover zetten, alleen een kopbal van Niels die net naast ging uit een vrije trap van Lars zorgde voor wat opwinding. Het was een vrije trap van DVV die ons uiteindelijk de das omdeed. De bal werd ver bij de tweede paal ingebracht en kon door ons wel weggekopt worden, maar het overleg wie dat dan zou moeten doen duurde iets te lang waardoor Duiven dit buitenkansje gretig aannam en op voorsprong kwam (2-1). Even later viel ook de 3-1 en was de wedstrijd gelopen en alleen Velz wist nog wat tegenstanders pijn te doen en voor wat gevaar te zorgen, maar dat leverde geen treffer meer op. Na de wedstrijd bleek dat er wat 2e elftalspelers bij DVV meegedaan hadden, dat boeide ons echter niet, het is tenslotte maar een spelletje en het verlies van vandaag was terecht én…. het grootste verlies hadden we vorig weekend al geleden, zonder te spelen !