Weekendje weg 3e elftal

Op vrijdagmiddag 12 januari verzamelden zich leiders en spelers van het 3e elftal bij ons sportpark voor het traditionele weekendje weg in de winterstop. 22 personen hadden zich voor het weekendje opgegeven, wat opvallend veel is als je in ogenschouw neemt dat we zondags moeite hebben  om voldoende spelers te vinden, sommige zagen we dit seizoen zelfs voor het eerst!. Patje moest helaas afhaken, maar had wel voor een vervanger gezorgd in de persoon van Augie , die zo alvast stage kon lopen bij ons.  De organisatie had ons lang in het ongewisse gelaten over de locatie maar liet ons vlak voor vertrek weten dat we verwacht werden in Düsseldorf in het A&O hotel aldaar.  Na een probleemloze reis werden we in de lobby ontvangen door de organisatie en konden we de toegangspasjes voor de kamers in ontvangst nemen.  Vier man per slaapkamer, alleen Henne en Eef sliepen met zijn tweeën op een kamer, maar die zijn dan ook samen al ruim 100 jaar oud!. Na het lozen van de bagage werden we in vier groepen verdeeld en mocht groep 1 zich over de pot ontfermen en het  eerste barretje zoeken. Zo stapten we richting ‘Die Altstadt’ van Düsseldorf, ook wel bekend als “ Die längste Theke der Welt”,  waar Eef zich van heel vroeger nog wel een fijne Irish Pub wist te herinneren. Na een te lange wandeling daar aangekomen te zijn, bleek deze pub echter van de aardbodem verdwenen…..  waarschijnlijk tijdens de bombardementen van de geallieerden al weggevaagd. Gelukkig vonden we al snel een andere Irish Pub  en kon de spelletjesmiddag beginnen. Aansluitend had de organisatie voor het avondeten gereserveerd bij Steak-Haus El Lazo , waar ze, uitgaande van de gezichtsuitdrukkingen van de bediening, heel erg blij met ons waren. Gelukkig smaakte het eten goed en konden de ijdele onder ons even terug naar het hotel om zich ‘op te maken’ voor de avondsessie. Om 21:00 sloten zij weer aan bij de rest die in de Altstadt achtergebleven waren. Zo trokken we gezamenlijk die avond/nacht langs verschillende barretjes om , de één wat vroeger als de ander, in de nacht weer langzaam het hotel binnen te druppelen.  Onze stagiair liet zich door een taxi voor ons hotel afzetten, om vervolgens toch weer de straat uit te lopen op zoek naar ons hotel waar hij net voor de deur uitgestapt was. Gelukkig lukte het hem na een tweede taxirit wel de ingang te vinden. Na een korte nacht en ontbijtje, moest iedereen zich van de
organisatie om 11:00 al weer melden. Per groep gingen we Düsseldorf in met vragen om te beantwoorden en opdrachten die uitgevoerd moesten worden. Zo moest men o.a. een foto van de groep nemen op een zo hoogst mogelijk punt, dus iedereen naar de Rheinturm , een zendmast van 240,5 meter hoog, om een fotootje te schieten en dat voor slechts 45 euro per groep.

Andere opdrachten waren, een vreemde een ei op het hoofd van de teamcaptain laten kapot slaan, vreemden ons Wilhelmus laten zingen, de teamcaptain zo grappig mogelijk verkleden etc.

Om 15:00 was iedereen er dan ook wel klaar mee en bleek groep 1 het minste actief te zijn geweest en moesten zij voor straf op de foto. Ze leken daarbij verdomd veel op een groep Cliniclowns die net een begrafenis opgefleurd hadden.

De hoogste tijd om  Hausbrauerei Zum Schlüssel een bezoek te brengen, eerst gezellig buiten een altbiertje doen en daarna in de vreetschuur zelf eten, waar bleek dat de één bij het zien van een randje vet zijn appetijt verliest, terwijl dit bij een ander een niet aflatend hongergevoel opwekt.

Na het ‘eten’ even nog tijd om op te frissen in het hotel om daarna met de taxi naar een te ver liggend bowlingcentrum te reizen, waar Harm, en passant,  één van de baanrecords aan diggelen smeet. Tot onze grote verbazing kwamen we daar nog meer 3e elftal spelers tegen, die meteen tot groep 5 gebombardeerd werden. Nadat de organisatie bijgekomen was van de rekening en er één zelfs met twee paar schoenen terug ging, was het de hoogste tijd voor het laatste bezoek aan de  Altstadt.  Deze keer koos men voor ‘De Engel’ een ‘Rock Café’, maar gelukkig mochten we ook met een broek aan naar binnen.  In deze favoriete bar van Henne, Eef en Davy gingen we los op ‘veel te Hard’ Rock  en op de hanglamp aan de bar, die het dan ook na een aantal slagen en kopstoten niet zou overleven. Een aantal gingen verstandig genoeg op tijd naar het hotel, een aantal gingen gewoon nog even door en een aantal kwamen nergens meer binnen.

De nacht was voor velen weer kort en toen men ’s morgens na het verlaten van de kamer in de gang keek bleek dat we die nacht maar net aan een terroristische aanslag van een kerstboom ontsnapt waren. Een laatste ontbijtje en met een goed gevoel en vele ‘sterke’ verhalen keerden we weer terug naar Gies. Nogmaals dank aan de organisatie en alle deelnemers voor dit weer beregezellige weekendje weg.