Wederom doelpuntenfestijn bij GSV’38 JO10-1

Zaterdagochtend, geen wolkje aan de lucht. Dan heb je toch gewoon zin om op te staan! ‘Pap, kun je me vanmiddag even helpen met wiskunde?’ ‘Natuurlijk meisje, doen we. Waar gaat het over?’ ‘Lineaire verbanden en vergelijkingen.’ ‘Okidokie, dus je bedoelt zoiets als 34d = 50?’ ‘Ja, zoiets.’ ‘Ok, maar eerst moet er gevoetbald worden. Tot straks!’

Oh, wat ziet dat er lekker uit! Het veld een klein beetje vochtig, het gras mooi kort zodat het balletje lekker loopt. Kees Klok had woensdag nog aangeven dat op sommige plekken van het eerste veld het gras zo los te pukken is. Op het stukje waar wij speelden lag het er echter prachtig bij.

Iedereen perfect op tijd, dus vanmorgen hoefde niemand 10 keer op te drukken. Alle energie over voor de wedstrijd dus. En wat is het heerlijk om te zien dat de eerste warming-up oefening wordt gestart zonder dat de leiders ook maar iets hoeven te zeggen. Twee rijtjes tegenover elkaar maken en passen, afstoppen en terugpassen. Als dat geen goed begin is? De tegenstander komt er inmiddels ook aan, wel wat aan de late kant. ‘Onze leider heeft zich verslapen’. Dat is natuurlijk niet het beste voorbeeld en we zagen hem bij aankomst ook geen 10 keer opdrukken. Aan de Dizziplin kon bij de tegenstander nog wel een stapje gezet worden.

Mmmmh, straks wiskunde doen… Hoe was het ook al weer, 34d = 50?

Even contact maken met de keeper van de tegenstander. ‘Weet jij hoe ik 34d = 50 kan oplossen?’ Hij had geen idee, dus onderstaande foto was al veelzeggend. Hij baalde dat hij dit ogenschijnlijk simpele probleem niet kon oplossen.

Hebben we eigenlijk een scheidsrechter? Hmmmm… Ok, dan maar even zelf het initiatief nemen. Gelukkig was de vader van Mirte er al en wisten we hem te strikken om de fluit ter hand te nemen. Al snel zagen we dat dit een uitstekende spelleider bleek te zijn. Vanaf nu krijgt hij dan ook de naam ‘Dennis Makkeliek’, simpelweg omdat het fluiten hem makkeliek afging. En beginnen maar! Een fris GSV tegen een nog wat slaperig DCS en een keeper die helemaal in de war was gebracht door een wiskundig probleem.
De eerste doelpunten vlogen er al weer snel in, met Sem in de scorende hoofdrol. Het zal toch niet weer…? Het zal toch niet weer een monsterscore worden? Hoewel we erg veel nadruk hadden gelegd op de laatste pass, ging dit in het begin zeker niet altijd goed. Toch namen we snel afstand van DCS. In de eerste time-out nog even de accenten leggen. Opbouw van achteruit, spitsen vrijlopen richting zijkant, actie maken, bijsluiten, eindpass en scoren. Verdedigend de nadruk op mandekking. Simpel toch? Het tweede kwart ging dit al beduidend beter. Het is een beetje als leren kleuren met een potlood. In het begin hangt de tong nog ver uit de mond, en later niet meer. Kortom, in het begin kost het wat moeite en later hoef je er niet meer bij na te denken. Dat heet ‘automatismen’. Klinkt ook een beetje wiskundig…

Hoe zou het met de keeper van DCS zijn? Het wiskundige probleem zat hem nog duidelijk dwars en dat de ballen hem links en rechts om de oren vlogen, hielp zeker niet mee.

Bij GSV werden prachtige solo’s afgewisseld door mooi combinatiespel. Het publiek stond op de banken! En we scoorden vrolijk door tot aan het eindsignaal van Dennis Makkeliek.

Laten we de keeper maar uit zijn lijden verlossen en hem de oplossing van het wiskundige probleem geven. Hoe was het ook alweer…? 34d = 50. Als we 34d door 34 delen, dan moeten we 50 ook door 34 delen, toch? Dus d = 1,47. Omgerekend naar tijd betekent dit dat je om de 1 minuut en 28 secondes (0,47 x 60 secondes) een bal om de oren hebt gekregen. Duhhhhh! Eindstand 34 – 1. Dus wederom een monsterscore… En DCS een doelpuntje voor de eer. Supertrots op ons mooie team!

Enkele hoogtepunten (want het waren er wel heel veel )…