Laatste wedstrijd 3e elftal in teken van afscheid.

Zondag 14 mei was het de laatste wedstrijd van het seizoen, maar ook (voorlopig althans) de laatste wedstrijd voor Bob in het 3e elftal, hij gaat de sprong naar de selectie wagen, niet zo handig als je bedenkt dat hij bij het 3e elftal zelf kon bepalen of hij basisspeler was. Als dank voor al zijn bewezen diensten kreeg hij voor zijn afscheid o.a. een lekker zacht kussen, omdat we vernomen hadden dat het 1e elftal hem ook wel ziet ‘zitten’.  Het was ook de laatste competitiewedstrijd voor Jan er Eric, zij namen definitief afscheid als veldvoetballer van GSV’38.
De hele dag stond dan ook in het teken van hun afscheid. Deze laatste wedstrijd werd gespeeld in Babberich tegen het plaatselijke 2e elftal. Familie, vrienden, oud ploeggenoten en verdwaalde liefhebbers hadden de moeite genomen om het afscheid van Jan en Eric van dichtbij bij te wonen, jammer dat Pellie , onbedoeld en vooral heel erg vervelend voor hemzelf,  alle aandacht naar zich toe wist te trekken. Hij deed dit door zonder bal en tegenstander in de buurt plotseling kermend ter aarde te stortten en het was al snel duidelijk dat het goed mis was met hem. Hij moest uiteindelijk per ambulance het terrein verlaten en na onderzoek bleek dat zijn achillespees afgescheurd was, wij en toch ook wel een beetje Jan en Eric wensen hem een heel voorspoedig herstel toe.
Dan over de wedstrijd, deze golfde wat op en neer, Jan had bijna uit een hoekschop nog zijn eerste treffer van het seizoen gemaakt, maar het schot ging hoog over. Aan de overkant wist Ralf nog net een tegentreffer te voorkomen en daarna was het Bob die tegen de doelman schoot en ook de rebound van Velz trof geen doel. Vlak voor rust toonde Velz nog één van zijn karakteristieke rushes, maar ook deze kon hij net niet tot doelpunt verwerken.

In de 2e helft kwam GSV toch op voorsprong, door wie anders dan Bob, (wie gaat trouwens volgend seizoen de doelpunten maken?), al had Velz het schot bijna nog aangeraakt (0-1). Het was Velz laatste actie en onder groot applaus verliet hij het veld. Babberich ging op zoek naar de gelijkmaker en dacht deze al binnen te hebben, maar Willem vlagde resoluut voor buitenspel en zo werd de treffer afgekeurd.
Het was uiteindelijk de scheidsrechter zelf die de eindstand zou bepalen, bij een hoekschop constateerde hij, tot grote hilariteit van alle spelers en publiek, een duwfout van Patje en legde de bal op de stip, Jarno zat er nog dicht bij, maar was toch kansloos (1-1). De scheids had daarmee wel her en der een vlammetje aangewakkerd, want als een echt scheermes nam Patje revanche op één van de Babberich spelers en accepteerde de gele kaart en 10 minuten tijdstraf gelaten. Dinand, wiens hoofd steeds roder en roder werd, bleef als een stressbestendige ME’er de scheidsrechter keer op keer verbaal onder vuur nemen en mocht als dank als eerste dit seizoen een rood kaartje op zijn conto schrijven.
Bijna werd Sebastiaan nog de man van de wedstrijd toen hij een voorzet van Bob net over schoot, het scheelde maar een haring. Pat mocht nog een paar minuutjes invallen, daar Jan vlak voor tijd ook zijn publiekswissel kreeg en ook hij onder groot applaus zijn laatste meters naar de dug-out maakte.

Na de wedstrijd werd, onder het genot van een biertje op gepaste en eerbiedige wijze afscheid genomen van Bob, Jan en Eric. Daarna was het snel terug naar Giesbeek waar DJ Mees de sfeer er goed in had en we ons op gingen maken voor de titelrace tussen Ajax en Feijenoord, een race die bijna net zo lang duurde dan de race van Max Verstappen, want Dirkie Kuijt besliste de boel al in de eerste minuut en zorgde voor veel opluchting in het Feijenoord kamp. Het zou daarna nog lang, heel lang gezellig blijven.