JO17-1 kampioen na enerverende slotminuten in voetbalspektakel

De JO17-1 heeft zaterdag jl. het kampioenschap veiliggesteld, door in een onderlinge strijd met medekoploper Ratti-Socii JO17-1 in de slotseconden het onmogelijke mogelijk te maken. Straks meer hierover…maar we gaan eerst even terug naar de wekenlange voorbereiding.
Na de winterstop was de KNVB zo vriendelijk om ons een niveautje lager te laten acteren, dit op basis van de prestaties in onze vorige competitie, waarvoor nu achteraf onze hartelijke dank voor deze geweldige geste!
We hadden nu gezamenlijk maar één uitgesproken doel; Kampioen worden in deze klasse! Kampioenschappen hoor je namelijk te vieren en feestvieren kun je rustig aan deze vriendengroep overlaten.
Onderweg naar een bepaald doel zijn er op de wegen er naartoe altijd ups en downs, iets wat je niet altijd in eigen hand hebt, waar je als team de nodige frustraties van ondervind, maar waar je als team mentaal ook sterker van wordt.
Zo hebben wij na de winterstop wekenlang op zaterdag niet gevoetbald, dit vanwege de ernstige staat van de velden, die vervolgens op zondag wonderbaarlijk genezen werden verklaard.
Achteraf waren wij niet de enige met een doel, ook ons aller eerste elftal is hierdoor kampioen geworden.
Ook hier willen wij iedereen achteraf hartelijk voor bedanken, dat wij hier als team ook een bijdrage aan hebben geleverd, door niet te mogen spelen!
Namens de spelers en staf van de JO17-1 willen wij het eerste elftal via deze weg nog van harte feliciteren.
Zo genoeg complimenten en bedankjes uitgedeeld, over tot de orde van de dag…zoals gezegd hadden we genoeg vrije zaterdagen om met de leiding het programma samen te stellen, want stel dat je inderdaad…het zal ons maar mogen overkomen….
We zochten naar iets wat snel was gevonden. De sleutel tot succes is gelukkig iets wat je wel in eigen hand hebt; ontspanning, plezier en gezelligheid!
Zaterdag jl. was het dus inderdaad zover, onze kampioenswedstrijd. Het programma voor deze dag was in een mum van tijd samengesteld. Het te bewandelen tijdspad voor deze bijzondere dag was tot de minuut nauwkeurig uitgewerkt, behalve de eindtijd. Want gezelligheid voor ons team kent namelijk geen tijd!

Al vroeg waren de leiders op pad om een bezoek te brengen aan lands grootste zaak voor levensmiddelen om te hamsteren. Met een vol boodschappenlijstje werd de kar vlot gevuld om de dag te beginnen voor een heuse ontbijttafel. Naast de diverse vers afgebakken broodjes, was er uiteraard aandacht voor de eitjes, 7 minuutjes koken om de aanmaak van testosteron van onze puberende boys in balans te houden. Dat alles in het teken stond van ontspanning is in het onderstaande filmpje te zien.

Om 11.30 uur begon de lange reis richting Kranenburg. Een mooie toeristische route door de lange Baakse beukenlanen, bracht ons 45 minuten later, maar geheel volgens planning ontspannen aan op een nostalgisch sportpark “De Eik”. Een kantine die qua styling iets in de tijd was blijven hangen, zelfs de gehaktballen van maar liefst 300 gram kom je tegenwoordig nergens niet meer tegen. Omdat tegenwoordig veel sportparken meehelpen om de biodiversiteit te vergroten en zelfs de vlinderstichting pleit om de natuur volop de ruimte te geven door alles te laten groeien, wordt er veelal gekozen om de velden terug te geven aan de natuur.
Maar bij nader inzien stonden er toch echt vier hoekvlaggen en bleek gewoon dat Ataro het werkgebied had uitgebreid tot buiten haar eigen gemeentelijke grenzen.

Na een goede warming-up, terug in de kleedkamer om de laatste details te bespreken, werden de spanningen voor een rijtje vol spelers voor het toilet toch iets te veel.
De frisse citroengeur had plaatsgemaakt voor een geur die moeilijk te beschrijven is, de ouderwetse waterstortbak kon in ieder geval het gevraagde spoelwater niet aan. Waar vele hun blaas ledigden, was het onze aanvoerder die op de valreep iets moois had gefabriceerd voor de laatste in de rij, de vlaggenist van dienst.
De wedstrijd stond onder leiding van een ingevlogen (camping)scheidsrechter, die omdat het mooi weer was de kousen maar thuis had gelaten. De echte voetballiefhebber weet dan al voldoende.
Leraar van beroep en had het voornemen om alles vandaag pedagogisch verantwoord op te lossen, door een goed gesprek aan te gaan met de spelers in plaats van het tonen van een geel kaartje. Alleen maar respect voor deze (onpartijdige) scheidsrechter, gezien de 10 minuten extra speeltijd die we kregen voor het vele praten van hemzelf.

Klokslag 13.00 uur werd de fluit voor de eerste keer getest, maar zeker niet de laatste keer deze wedstrijd.
Een wedstrijd tussen twee ploegen op het scherps van de snede. Strijd, passie en beleving, maar van goed en mooi voetbal was geen sprake. Met een redelijk gelijk opgaande eerste helft, gingen we na 40 minuten rusten met een 0-0 stand.

De tweede helft gingen we verder met waar we gebleven waren. In een wedstrijd die gewonnen moest worden kwamen we na 10 minuten op achterstand door een vrije doortocht met een mooi afstandsschot als resultaat, die doelman Martijn kansloos liet.
Het spel golfde heen en weer, met stevige duels en de nodige overtredingen tot gevolg. De tijd begon te dringen en de spanningen liepen bij vlagen hoog op.
Sebastiaan bracht de boel in extase door 10 minuten voor het einde met zijn dribbels uiteindelijk de bal tegen de touwen te werken. Een gelijkspel zou ook worden gevierd als een kampioenschap, echter Ratti bleef de aanval zoeken en met succes, een toegekende penalty werd verzilverd, 2-1.

Tot overmaat van ramp mochten we het verder even doen zonder Moon, die op zijn beurt na een goed gesprek even mocht gaan rusten. Moon bleek minder pedagogisch onderlegd te zijn dan de scheidsrechter, die hem wees op de verkeerde woordkeuze die hij had gebruikt. Ook hier wil ik achteraf de scheidsrechter voor bedanken!
De officiële speeltijd was inmiddels verstreken en de wil om te winnen is bij ons team nog nooit eerder zo waargenomen. Bij de enorme drive naar voren, was het Bram die de 2-2 erin frommelde, wat een ontlading en dat met een speler minder op het veld.

Door de vele pedagogisch gesprekken van onze onpartijdige leidinggevende kwamen er maar liefst nog 8 minuten extra tijd bij. Hierdoor mocht Moon, na het uitzitten van zijn straf, toch nog uitgerust het veld betreden voor het aanleggen van een vrije trap en werd het onmogelijke toch mogelijk. De ontlading was groot bij spelers, staf en vele aanwezige familieleden!

De kampioenshirts aangeboden door sponsor S-Fin & Myburgh mochten aan en de uitreiking van de schaal kon plaatvinden.



De bekende kleedkamertaferelen, wanneer de spanningen plaats hebben gemaakt voor gezelligheid.

Bij terugkomst kon het feest beginnen, Ries Wieggers transport had een geweldige taart besteld en werd door Jeroen aangeboden.

Met een kampioenschap afscheid nemen van je matties is niet voor een ieder weggelegd, wel voor deze twee meiden.
Floor en Jade gaan hoogstwaarschijnlijk bij DVV Duiven MO20 voetballen, ze zijn nog in onderhandeling, maar de kans dat ze volgend seizoen in de Hoofdklasse te bewonderen zijn is aannemelijk. Een moeilijke maar een dappere en begrijpelijke keuze van onze meiden.

Zoals zo vaak na een kampioenschap staan de spontane sponsoren in de rij om iets te willen betekenen voor het team. Met z’n drieën kwamen ze zelf met het mooie voorstel voor een  sponsorovereenkomst, details en bedragen houden we uiteraard achterwege. Met de onderstaande gouden handdruk met de Grote Leider is het team van de JO19-1 volgend seizoen in ieder geval verzekerd van drie fantastische sponsoren die het team volledig voorzien van een nieuw tenue.
* S-fin & Myburgh
* Ries Wieggers Transport 
* Attractie- & vakantiepark Slagharen

Met de nodige druk van de sponsoren met deze sponsordeal, was het de vraag wat de Grote Leider zelf ging doen, stoppen of doorgaan?
De spelers hadden een mooi plan bedacht om in de kantine de microfoon te hand te nemen en de confrontatie aan te gaan door een pleidooi te houden en de tekst geschreven op een bierviltje voor te dragen.
Een jaar geleden, tijdens een feestje is er namelijk door enkele spelers de vraag gesteld wat er nodig was om de Grote Leider te behouden voor het team en hadden daar als bewijs een mooie foto van gemaakt.
Net als bij de sponsordeal geven wij uiteraard geen details, bedragen of hoeveelheden kenbaar en politiek gezien waren er ineens ook geen actieve herinneringen meer.
Wat wij van als Arne Slot hebben geleerd de afgelopen weken is wachten, uitstellen en het beste eruit proberen te halen voor jezelf en voor het team.
Wanneer de staf graag samen verder wil, de spelers alles uit de kast halen en de sponsor dan gekscherend nogmaals een voorstel doet van een 3-daags trainingskamp bij Attractie- & vakantiepark Slagharen, dan is de keus snel gemaakt.

Om 21.00 uur werden de laatste druppels uit het geschonken fustje bier getapt en kwam er een einde aan de feestelijkheden op sportpark de Does. In menig mancave in de achtertuin werd het nog eventjes tot in de nachtelijke uren voortgezet.

Tot slot willen we graag Gerard en Marijke namens het team bedanken en complimenteren voor hun tomeloze inzet deze dag!