JO11-1 tankt vertrouwen met passie en strijd

In 1815 publiceerde de Britse schrijver Edward Creasy zijn overzicht van 15 meest belangrijke veldslagen van de wereld. Als hij nu had geleefd waren daar ongetwijfeld wat veldslagen uit de 2e Wereldoorlog aan toegevoegd. Waaronder misschien wel de gisteren herdachte airborne. Maar waarschijnlijk had hij ook nog even stil gestaan bij de strijd bij Doesburg van 21 september 2019. Zagen we briljant voetbal? Nee. Waren er geniale hoogstandjes? Misschien een paar. Was er een epische strijd? Absoluut!!

Zoals de naam al doet vermoeden vond de strijd bij Doesburg plaats in Doesburg, meer specifiek op de velden van SC Doesburg. Hier troffen de JO11-1 van GSV en SC Doesburg elkaar.

 

We hadden ietwat gelukkigerwijs de beker poule als minst slechte afgesloten, waarin we met 3 overwinningen een heel erg duidelijke winnaar hadden, namelijk SC Doesburg JO11-2. Waarbij wij thuis dik hadden verloren van het 2e JO11, moesten we nu dus uit tegen het 1e JO11. Dat beloofd over het algemeen niet veel goeds. Voeg daar aan toe dat Niels de plek van Hanna in de ziekenboeg had overgenomen, waarin ook nog steeds ons Duracell konijn Sam zit. We hebben een uitdaging zal ik maar zeggen.

Door de gevulde ziekenboeg hadden we deze wedstrijd geen beschikking over reservespelers en bij afwezigheid van Bibi ook niet over Luuk als dispensatie speler.

De 8 die het veld gingen betreden moesten het van begin tot eind zien te rooien.

 

Traditiegetrouw begonnen we met de 1e helft. Van beide kanten begon die aftastend. Elkaar een beetje testen, zien wat er mogelijk is. Totdat Sanne de bal ter hoogte van onze eigen zestien mag inschieten. Ze dribbelt langs de rechterkant naar voren en geeft een briljante pass naar Emilio, die daardoor vrij op de keeper af kan. Moet ik deze zin nog afmaken? Dacht het ook niet 0-1 dus en hoewel die op naam van Emilio kwam, was het vooral het doelpunt van Sanne. Hiermee kwam ook een eind aan de aftastende fase, de druk werd aan beide kanten opgevoerd wat vooral resulteerde in kansen en niet zo zeer doelpunten. Emilio en Thijmen krijgen kansen voor het goal die er niet ingaan. SC Doesburg schiet links, rechts en over ons doel heen. Ze testen zelfs nog even de reflexen van onze trainer Bas, okay het was niet klemvast, maar ze waren goed genoeg om schade aan zijn gezicht te voorkomen. Tijdens deze beschietingen was ook onze keeper Jacinto meermaals de reddende engel. Tot 2 keer kunnen we counteren waardoor eerst Mats alleen op de keeper af kan en later Emilio. Waarbij de eerste op de keeper stuitte schoot de tweede net naast. Dan breekt Doesburg de ban en weet vanuit de kluts op 1-1 te komen en dat vlak voor de rust. Zo’n cruciaal moment. Mats probeert met een afstandsschot nog weer op voorsprong te komen. Zoals we van hem gewend zijn was het weer een snoeihard schot, die in de wijde omgeving gehoord moet zijn toen die uiteen spatte op de paal. Als Thijmen op slag van rust nog wel het net weet te vinden gaan we helaas de rust in met een 2-1, het was ons eigen doel waar Thijmen in scoorde.

 

De tweede helft was de meest epische van de beide helften. Waar Doesburg begint met aandringen, maar vrij voor de goal op de paal schiet, doet Emilio wat Emilio doet en scoort aan de andere kant de 2-2. Zij komen op 3-2, Emilio doet wat Emilio doet, 3-3. En op dit moment nemen wij het initiatief weer over, Emilio doet weer wat Emilio doet 3-4, zij komen op gelijke hoogte, Emilio doet…. nou ja je snapt hem wel 4-5. Het word 5-5, Emilio en dan 6-6. De eindstand. Hoewel het scoreverloop al spannend is, mede door een gegeven en gemiste penalty voor Doesburg bij de stand 5-6 en het laatste doelpunt in een wel heel ruime blessuretijd. Was het vooral de de passie en strijd aan beide kanten die het zo’n epische helft maakten. Helaas is dat iets wat je niet in woorden kan vatten, dat moet je zien. Zeg aanstaande zaterdag om 9:00 thuis tegen RKPSC bijvoorbeeld.

 

Verleden week heeft het team al de eretitel speler van de eerste en tweede helft gekregen. Maar met voortschrijdend inzicht zou dat beter op zijn plaats zijn geweest bij deze wedstrijd. Om niet twee wedstrijden op rij hetzelfde te doen kijken we deze week voor speler van de eerste en tweede helft ook naar ontwikkeling. De eerste helft is dan duidelijk voor Dylan, die vroeger nog wel eens onbesuisd kon zijn in zijn acties, nu liet zien daar gecontroleerder in te zijn en zich de benen uit het lijf heeft gerend als middenvelder. Voor de tweede helft gaan we naar een verdediger, de nieuwe aanwinst van dit seizoen. Luca. Die meer en meer een aanval weet te verstoren en lekker stoïcijns de bal het veld uitjast als er weer een frivool aanvallertje met allerlei schijnbewegingen hem probeert te passeren.

 

Als deze wedstrijd de maatstaf is voor het hele seizoen, dan heb ik er enorm veel zin in.

Tot zaterdag!!