Hoe erg is het om fouten te maken? Arnhemse Boys JO10-1 – GSV’38 JO10-1
Ja, hoe erg is het nu om fouten te maken? Van fouten kun je leren zeggen ze vaak, maar daarover later meer….
We gaan even terug naar vrijdagochtend 10u44. Er komt een whatsapp-bericht binnen op de groepsapp GSV’38 JO10-1 ⚽️❤️: Vrienden! Morgen 9.15u aanwezig in het FOXIE ??⚽! Er waren er een aantal ziek zwak en misselijk…: WIE IS ERBIJ?!⚽?. Daar kwamen ze: Tygo, Jens, Iven, Siebe, Yuno, Duuk, Roan, Thomas. Yes, compleet! En natuurlijk was iedereen zaterdagochtend op de afgesproken tijd present, zelfs onze uiterst bijdehante linksbenige trainert. Of ie echt scherp was? Mmmmmh. ’s Even testen met een korte vraag: Hebben we de shirts bij ons? En ja hoor daar ging ie. Daar waar ie het rechterbeen alleen gebruikt om op te staan, sprong ie er met 2 benen in: ‘Wie heeft de shirtjes?’ galmde het over de parkeerplaats ???. Hij had nota bene zelf een dag van tevoren geschreven: ’We spelen in het FOXIE ?’, een tenue dat alle jongens al aan hadden en vrolijk buiten mee rond holden. Tja, als de coach al niet scherp is, wat kunnen we dan nog verwachten? Als de coach niet meer weet wat ie de dag van tevoren heeft geschreven, hoe moeten de jongens hem dan nog serieus nemen? En we hebben het dan over iemand die 5 dagen in de week bezig is met medicatie voor patiënten die lijden aan neurologische ziektes als Parkinson, Alzheimer, e.d. Nou een pilletje innemen uit eigen doos zou wellicht niet echt onverstandig zijn. Even lachen met zijn allen en hop naar Schuytgraaf.
Ook de weg naaar Schuytgraaf to liep niet geheel foutloos. De hele scherpe trainer dacht even een grap uit te halen door een rotonde 5/4e te nemen. Het gevolg was echter dat een fanatieke aanhanger van 010 zoals vaker met dat soort supporters dom de kudde volgde. Tja, het clublied is immers ‘Hand-in-hand kameraden’. Dus we blijven trouw bij elkaar zonder maar ook enigszins zelf na te denken ???. Wat nog erger was is dat de vrouw van de jeugdvoorzitter – naar alle waarschijnlijkheid ook een 010 supporter – de rotonde helemaal niet meer afkwam. Ze bleef maar rondjes rijden en riep in alle paniek: Waar zijn ze nou, waar zijn ze nou? Ze had na het uitdelen van heerlijke chocolademunten van de Regiobank de rol van Paniekpiet wel heel erg serieus genomen! Maar het zij een ieder vergeven. Het is niet erg om fouten te maken, van fouten kun je leren!
Bij Arnhemse Boys aangekomen, even een voorbespreking in de kleedkamer. Hè dat is vreemd en ook wel een beetje spannen! Normaal gesproken leggen de trainers altijd uit wat we gaan doen waar we op moeten letten. Heel soms moeten we ook wel eens wat vragen beantwoorden. Maar nu was het heel anders. Nu moesten we zelf vertellen waar we op zouden gaan letten in de wedstrijd. Jens: ‘Ik moet snel naar de zijlijn en opbouwen. Dus een-tweetjes maken en opbouwen en niet blind naar voren knallen.’ ‘Heel goed!’ Juno: ‘Ik moet goed kruisen voorin, acties maken en als dat niet kan, kaatsen en wegrennen.’ ‘Heel goed!’ Iven: acties maken, kruisen en duels pakken.’ Tygo: ‘Snel uitgooien, en ver voor de goal staan als we in de aanval zijn.’ ‘Heel goed!’ Thomas: ‘Rustig aan de bal, korte passjes met de binnenkant en niet met de wreef en geen postbode spelen.’ ‘Heel goed!’ Roan: ‘Duels winnen en combineren.’ ‘Heel Goed! Wel goed aansluiten bij de aanval hè?’ ‘Ok.’ Siebe: ‘Duels pakken, en combineren.’ ‘Heel goed! Ook aansluiten bij de aanval hè?’ ‘Ok.’ Duuk: ‘Goed overspelen, goed meeverdedigen en blijven opletten.’ ‘Heel goed!’
Nou, laat maar eens zien! Nog een paar kleine tips van de trainers en naar buiten.
De eerste 25 minuten ging het erg gelijk op in de wedstrijd. Het grote verschil dat er was, is dat wij probeerden te opbouwen en dat Arnhemse Boys vooral loerden op een foutje, counterden en de lange bal hanteerden. We speelden echt heel verzorgd voetbal en creëerden veel kansen door mooie combinaties over veel schijven. De keeper van Arnhemse Boys had echter een topdag en was steeds het eindstation van onze prachtig uitgespeelde kansen. Door twee foutjes aan onze zijde was de ruststand toch 2-0 voor de thuisploeg. ‘Is het een verloren partij?’ ‘Neeeeeeh!’’Kunnen we nog winnen?’ ‘Jaaaah!’ Ondanks deze goede moed, kwam ook nog eens een stukje vermoeidheid om de hoek kijken. Er waren immers een paar van onze jongens een paar dagen flink geveld door een vies griepje. Dat had aan een stukje conditie gevreten, en als de conditie je in de steek laat, wordt ook de scherpte minder. Arnhemse Boys liep uit naar maar liefst 5 – 0. Voor de laatste keer nog even de koppen bij elkaar, alle energie verzamelen, en nog 12,5 minuut knallen! Hèhè, eindelijk gingen de ballen erin. Alweer twee prachtige aanvallen werden keurig afgemaakt voor onze aanvaller voor wie Arnhem inmiddels geen onbekend grondgebied meer is – iets met geel zwart of zo ?. We konden het tij niet meer keren want de achterstand was te groot. Arnhemse Boys maakt er nog 6 – 2 van en dat was ook de eindstand.
De vraag is natuurlijk: ‘Hebben we teveel foutjes gemaakt?’ Het antwoord is natuurlijk ‘ja’. Maar is dat erg? ‘Nee, want we zijn continu bezig met het verbeteren van onze opbouw van achteruit en dat neemt nu eenmaal risico’s met zich mee. We willen dat we middels een goede opbouw aanvallen en dat is best moeilijk. Foutje passjes en foutjes in de aanname worden in deze klassen direct afgestraft. Toch blijven we dit doen, want wij willen goed samen leren voetballen! Verdedigend kunnen we nog iets feller op de bal zitten zodat we meer druk bij de tegenstander leggen en de tegenstander ook dwingen tot foutjes. Dit had vandaag iets beter gekund.’
De hele technische staf is toch weer trots op de jongens en we gaan deze week weer lekker trainen op onze opbouw, om ervoor te zorgen dat we zoooo goed worden dat de tegenstanders geen kans krijgen om van onze foutjes te profiteren. We nemen een voorbeeld aan het risicovolle maar bijna foutloze spel van onze ex-020 speler Frenkie de Jong. Ook onze assistent met echt verstand van voetballen, die vandaag gelukkig geen vrachtwagens hoefde wassen, was het hiermee eens. Hij heeft tevreden toegekeken. Wij vinden het trouwens belachelijk dat een jongen van deze leeftijd iets moet schoonmaken wat ie niet vies heeft gemaakt, maar dat terzijde!
Volgende week de laatste wedstrijd thuis tegen SKV. Gelukkig is het bij ons niet zo dat de trainer vind dat ie ontslag moet nemen na een paar weken met wat tegenvallende resultaten (zoals het geval in 010 en 026). Bovendien is het voordeel van Alzheimer is dat je een nederlaag ook weer snel vergeet ?.
Lathuuur!!!