GSV JO12-1 komt niet verder dan gelijkspel.

DVOL? Nog werkelijk nooit in ons leven gespeeld, dus eerst maar eens zoeken waar deze club vandaan komt. DVOL is de voetbalclub uit Lent, een klein dorpje voor Nijmegen. Bij het binnenrijden van het dorp, bleek dit klein wel mee te vallen. Lent bleek eigenlijk een grote nieuwbouwwijk te zijn geworden. Bijna een buitenwijk van Nijmegen, net aan de andere kant van de Waal. We troffen daar best een mooi en nieuw voetbalcomplex aan, en zoals zo vaak tegenwoordig met behoorlijk wat kunstgrasvelden. Omdat het weer een beetje geregend had, hoopten we op een veld waarop de bal lekker snel zou rollen. En dan is het een domper dat je toch op dat stroeve kunstgras moet spelen waarop de bal niet op een natuurlijke wijze rolt. Het enige voordeel van kunstgras is en blijft dat je in de wintermaanden lekker kunt door trainen, maar verder blijft het vervelend voetballen.

Laten we het eens hebben over scherpte, een woord dat in voetbaltaal vrij regelmatig voorkomt. In de dikke Van Dale is de definitie van scherpte ‘de aanleg om agressief te reageren op o.a. buit- en verdedigingsprikkelingen’. Dus als je dit vertaalt naar het voetbalspelletje, dan betekent dit dat je agressief moet zijn om de buit binnen te halen, en agressief moet zijn in verdedigend opzicht. Hier komen we nog even op terug.

Na een warming-up waren we er klaar voor. De scheids, vandaag niet in een zwart pak, maar gewoon een ouder van één van de spelers van DVOL, gaf het startsignaal. Direct zaten we er goed op, we combineerden lekker en we zetten DVOL direct vast op eigen helft. Er zat voor DVOL niets anders op dan alleen maar de bal steeds naar voren te roeien. Dat bleek dan ook hun plan. Inzakken, steeds 4 man achterhouden en proberen te counteren. Wij willen gewoon lekker combineren en proberen zo verzorgd mogelijk te voetballen vanuit de opbouw van achteruit. Dit combineren ging eigenlijk prima tot aan de verdedigende muur van DVOL. Onze spitsen Thomas (later vervangen door Duuk) en Emilio hebben hun blik nog teveel naar beneden, en vergaten helaas dat het combineren niet alleen voor onze achterhoede en middenveld geldt. Ook voorin moeten we het veld groot houden in balbezit en niet allemaal de zogenaamde trechter inlopen. We moeten ons nog ervan bewust worden dat je een medespeler soms helpt door weg te blijven van de bal. Je creëert hierdoor ruimte voor de medespeler en krijgt naar alle waarschijnlijkheid ook nog ruimte omdat de verdediging vaak richting bal loopt. Dit is een puntje van verbetering waar we op gaan trainen. Ondanks dit, creëerden we een legio kansen, en kon DVOL er maar heel zelden uitkomen. Thomas kon uit een corner de 0 – 1 op het scorebord toveren.

Wat DVOL beter deed dan wij, is het verzilveren van de kansen. Uit een corner wisten ze de bal achter onze zeer scherpe keeper Tygo te frommelen.

Tygo had deze week goed gelet op de beste keeper van Nederland, Bijlow (ik krijg het bijna niet uit mijn strot). In een wedstrijd waar je heel weinig te doen krijgt, is het voor een keeper vaak heel moeilijk om er te staan als het nodig is. Chapeau Tygo, want net als Bijlow bij Oranje, stond hij er iedere keer als DVOL toch doorbrak uit een counter.

In de tweede helft wist Duuk de stand weer in het voordeel van GSV te brengen door een goede verrassende actie, zoals alleen Duuk dat kan. Maar helaas kwam DVOL toch weer op gelijke stand een onoplettendheidje aan onze zijde. En omdat wij de wedstrijd niet konden killen voelde de scheidsrechter dat hij DVOL misschien wel een handje kon helpen. Volkomen tegen de regels in gaf hij DVOL zo maar een penalty, dit tot grote verbazing van onze spelers, ons publiek en ondergetekende. Gelukkig vond het publiek van DVOL dat dit echt niet kon en de scheids werd teruggefloten. De stand bleef dus 2-2. We wisten de boosheid gelukkig om te zetten in gezonde agressie en Siebe bracht de stand 2-3. Daarna volgden vele maar dan ook vele kansen op het verder uitbouwen van de score. En toen gebeurde wat in dit soort gevallen heel vaak gebeurt. Hij valt dan aan de andere kant. Echter, ook hiervoor was hulp van de scheidsrechter nodig, want Remco werd overduidelijk neergesabeld en de scheids greep alsnog zijn kans om DVOL het voordeel te geven. Daarmee kwam de eindstand op 3-3. Boosheid en frustratie was het vervolg.

Hoewel onrecht en onsportiviteit altijd vervelend zijn, moeten we vandaag toch in het spiegeltje kijken.

We moeten in de aanval elkaar meer ruimte geven, beter samenspelen, acties op tijd inzetten, en scherper zijn in de afronding. Misschien moet de moeder van Emilio in plaats van zoete taartjes, eens wat jalapeño geven 😉, moet Thomas in plaats van bouncen met de kop in de wolken, eens rustig het balletje in de hoek leggen, moet Duuk zoals zijn vader al aangaf, eens leren dat zijn linkerbeen niet alleen is om op te staan, moet Siebe zijn afstandsschoten iets meer vaart meegeven met zijn kromme benen, moet Remco gewoon vertrouwen op zijn wreeftrap in plaats van een Cruyffje met de buitenkant voet en moeten de anderen wat meer lef tonen om in scoringspositie te komen. Het is niet zo dat we het niet kunnen jongens… Het heeft alles met scherpte te maken.

Tot slot nog even een kleine selectie van alle gemiste kansen…

We gaan weer lekker aan het werk de komende week, om te kijken hoe we dit allemaal kunnen verbeteren.

Ciao