DVV JO10-4 tegen GSV JO10-1

Wat een verschil met afgelopen week. Van een prachtige zomerse wedstrijd tegen DCS een week later bij een toch wel wat lagere temperatuur tegen Oranje. Oranje? … Het zal toch niet? … Toch niet het echte Oranje? Nee, vandaag stond DVV uit Duiven op het programma. En ja, die spelen heel toevallig in het oranje.

Tja, een wat lagere temperatuur… Misschien had het ermee te maken dat we midden in de nacht al op moesten staan voor deze pot. Om 8u30 klonk immers het startsignaal van de wedstrijd.

We kenden een goede start. Gelijk kort op de bal, en volop in de aanval. Toch werden de eerste scoringskansen niet verzilverd. Maar toen! Ja, toen! Onze ‘bomber’ Sem kreeg de bal op het middenveld en als Sem ergens van houdt, is het wel een balletje met een stuit. Vol op de pantoffel, over de keepert, snoeihard tegen het net. 1-0, wat een doelpunt. Ik hoop toch dat ie gefilmd is, toch? … Iemand? Helaas, pindakaas, erg jammer. De moeders zaten de week nog door te nemen, tsjonge, tsjonge, tsjonge. Moeten ze één keer in een hele week een beetje opletten en scherp zijn, geven ze niet thuis. Dikke vette jammer! Maar gelukkig was dit doelpunt zo mooi, dat ie bij ons op het emotionele geheugen opgeslagen is, oftewel onze amygdala. Diepe buiging voor Sem. En voor de moeders… Eens temeer een bevestiging dat ze het spelletje nooit echt zullen gaan begrijpen. Het zal waarschijnlijk ook wel geen zin hebben om ze buitenspel uit te gaan leggen.

Terug naar de wedstrijd. Sem had duidelijk de ban gebroken en al heel snel werd het 2-0, 3-0, 4-0, 5-0, 6-0… Wederom werd het een wedstrijd waar we duidelijk meer kwaliteiten hadden dan onze opponent. We scoorden vrolijk door. Het is supermooi om te zien dat de abc-tjes steeds beter uitgevoerd worden. Opbouw, samenspel, coaching, alles wordt beter. Er is duidelijk behoefte aan wat meer uitdaging, meer weerstand, en gelukkig heeft de KNVB dit jaar de competitie in 4 blokken geknipt waarbij na het eerste blok gekeken wordt of er hoger of lager ingedeeld moet gaan worden. Bij meer weerstand kunnen we een aantal zaken nog beter ontwikkelen, zoals het kiezen en verdedigen van een tegenstander. Later in de wedstrijd wilde de iedereen te uittrap van de keeper van DVV namelijk opvangen en direct weer in de aanval. Hierbij vergaten we onze verdedigende taken.

Daar had onze Bram echt niet op gerekend toen hij het keepershirt van Mees om zijn schouders hing. Bram dacht: ‘Ik heb hard genoeg gerend, heb een doelpuntje gemaakt, kom ik ga ’s effe relaxen in ons eigen doel’. Maar ja, als het hele team ‘en groupe’ naar voren rent, wordt het wel heel lastig om de tegenstander het scoren te verhinderen. Dus ook DVV pakte nog wat doelpuntjes mee.

Natuurlijk kwamen we niet meer in gevaar want ook aan de andere kant werd vrolijk door gescoord.

We hebben genoten van onze meevoetballende keeper Mees, de technische ontwikkelingen van Loes, Mirte als slot op de deur en de simpele, maar oh zo effectieve voorzetting, de zijden dribbel van Sil, de snelheid, kracht en souplesse van Jens, de dieseltechniek van Remco, de passie en de kapbeweging van Bram, en tot slot het overhalen van de trekker van Sem.

Eindstand 6-15. We gaan het maar even niet meer over een monsterscore hebben .

Tot volgende week, tegen het land van water, wiend en zut. 9u00 uit tegen RKPSC.