5e elftal wint ‘op eigen kracht’ derde wedstrijd op rij.

Opvallend genoeg hadden we deze zondag, in de persoon van de altijd onvermoeibare Luc, slechts één gastspeler nodig, maar het weer was dan ook veel beter dan vorige week. Verbazing alom toen we deze ochtend in de kantine Jordy aan de bar zagen zitten, heeft dat zeer positieve stukje van vorige week toch zijn werk gedaan! Bassie oogde opvallend getergd vandaag, waarschijnlijk omdat hij al twee jaar droog staat en dan hebben we het niet over drank, maar over het scoren van doelpunten. Het feit dat zijn vier jaar oudere tweelingbroer vorige week zijn debuut bij ons meteen bekroonde met een belangrijke treffer zal zijn humeur niet verbeterd hebben. Nelus bekroop deze week het gevoel dat het vandaag wel eens een historische dag kon worden en had daarom zelfs zijn wintersportvakantie vroegtijdig afgebroken.

Het hoofdveld had deze ochtend nog een licht bevroren toplaagje, wat vooral in het begin tot een foutenfestival aan beide kanten leidde. Plots waren daar weer verbaasde blikken, nu in en langs het veld, toen Bassie, geholpen door zijn techniek, of, wat meer voor de hand ligt, door het veld, de bal zo raakte dat deze met een prachtige boogje over de toch vrij lange doelman in het doel verdween. (1-0). Bassie was nu los en dacht plots dat hij (goed) kon voetballen, hij strooide met passes, maar helaas bevond zich steeds aan het einde van elke pass geen medespeler. Tot dan toe gaf onze verdediging weinig tot niets weg, onder meer doordat Bronkie zijn tegenstander met een echte kiloknaller torpedeerde, die goed was voor zeker vijf afspraken bij de chiropractor. Onze scheidsrechter liet zich niet Foppe en vond het slechts een schouderduwtje. Zonder tot veel uitgespeelde kansen te komen domineerden we de wedstrijd en de gelijkmaker kwam dan ook letterlijk uit de lucht vallen. Een te makkelijk door ons weggegeven vrije trap net buiten de zestien werd door de tegenstander prachtig in de rechterbovenhoek gekruld. (1-1). Toch wisten we voor de rust nog het verschil te maken. Nelus werd in de vijandelijke zestienmeter zo opzichtig in de rug geduwd dat Foppe daar wél een overtreding in zag en ons een strafschop toekende.  Nog meer verbazing langs de kant, toen bleek dat Onno deze voor zijn rekening ging nemen. Hij zat blijkbaar vol zelfvertrouwen en vond dat hij goed in de wedstrijd zat, daar dacht men langs het veld trouwens heel anders over. Gelukkig dacht Jelle dat ook en wist hij de door de doelman gestopte strafschop in de rebound alsnog binnen te schieten (2-1). Volgens Onno was de strafschop wel goed ingeschoten, maar werd deze goed gestopt door de goede doelman. Onze versie week iets af en was het meer een zeer slecht genomen strafschop die zelfs door deze zeer slechte doelman gestopt kon worden. Het publiek viel van de ene verbazing in de andere, want voor de rust liet Bassie weer van zich spreken en maakte hij er zo een historische zondag van. Nadat de bal plotseling voor zijn voeten viel schoot hij de bal uit de draai onhoudbaar voor de doelman binnen (1-3). Zijn tweede doelpunt in één wedstrijd, zelfs in één helft, dat was hem voorheen in één seizoen nog nooit gelukt!.

In de rust liep Bassie natuurlijk trots rond als een hond met zeven lullen en vertelde iedereen, ook die het niet wilden weten, dat hij al twee keer gescoord had.

Jesse mocht de tweede helft invallen, nadat hij, notabene op zijn twintigste verjaardag, te laat was en als wissel had moeten beginnen. Dat de tegenstander niet van plan was hem een doelpunt cadeau te doen irriteerde hem blijkbaar mateloos, waardoor hij in wat opstootjes verwikkeld raakte, waarna hij uiteindelijk door Foppe, middels een niet gegeven gele kaart, tien minuten eruit gestuurd werd. Nadat hij weer het veld in mocht herpakte hij zich en gaf hij Bassie de mogelijkheid om zich onsterfelijk te maken, maar de doelman voorkwam dat hij een hattrick zou scoren.  Nadat de tegenstander nog hard op de paal schoot, maakte Bassie het toch nog een beetje goed met een onbedoelde assist op Jelmer, die deze fraai binnen kopte (1-4).  Wedstrijd in de tas zou je zeggen, maar al snel viel uit een scherpe counter van DVV de 4-2 en was het Baco Ari die nog een hele belangrijke redding had en zo de aansluitingstreffer voorkwam. Uiteindelijk konden we op deze historische dag weer drie punten bijschrijven, vooral dankzij Bassie. Je zou denken dat hij dan ook tot “Player of  the Match” verkozen zou worden, maar hij kreeg slechts één stem, die van hemzelf. Zijn vrienden van het vijfde kozen unaniem voor Twan, die een foutloze wedstrijd speelde, mede door het feit dat hij als wissel begon en dat ook zou blijven.