5e elftal wint ondanks Baco Ari thuis van DVV 8.

Na de ruime overwinning van vorige week zijn er altijd spelers die zich gaan overschatten en denken dat ze tot de crème de la crème van de kelderklasse behoren. Een, volgens hen, goed product moet je altijd te gelde maken en dan is het belangrijk dit goed in de markt zetten. Zo besloten een aantal om een eigen versie van het Pokémon spel te maken. Na het zien van de eerste Pokémon kaarten trok Witheet eigenhandig de stekker uit dit kansloze project.

Deze zondag moesten we het zonder Bronkie (Twente thuis), Bassie (liesblessure), Sem (optocht Westervoort ??) en Teun doen, laatstgenoemde was uitgeleend aan het 3^e elftal, omdat Team Teun tijdens het weekendje weg als laatste was geëindigd bij de Quiz der Quizen. Na de ruime overwinning van vorige week tegen SHE 5 verwacht je dat een week later iedereen gemotiveerd, scherp en op tijd aanwezig is, maar helaas het was weer eens zo’ndag. Willem was, na de Carnaval preparty in de sporthal, deze ochtend nog wel op tijd opgestaan, maar daarna even lekker op de bank gaan zitten. Nadat hij eerst nog een krentenbol in zijn mik gedouwd had was hij, zoals Bassie dat vaak heeft, in slaap gebommeld. Door Willem’s eigen aangescherpte regels, moest hij nu als straf de eerste helft vlaggen. Ook Baco Ari was te laat en moest voor straf toch keepen. Hij had notabene de avond ervoor gefeest met de vijand en had pas om 07:00 zijn bedje weer gevonden. We zeggen niet dat hij corrupt is, maar hij was wel aan een nieuwe broek toe.

 In de week voorafgaand aan deze wedstrijd had de scheidsrechter aangegeven graag wat eerder te willen beginnen en dus stonden beide elftallen om 09:45 klaar voor de aftrap toen deze scheidsrechter net ons sportpark op kwam lopen. We begonnen dus alsnog te laat op een veld wat door de tegenstander omschreven werd als een veld waar normaal gesproken de honden hun behoefte doen. Hoort u het ook eens van een ander.

Vanaf het begin van de wedstrijd was duidelijk dat Baco Ari voor een nieuwe broek ging, want zijn keepen was een dramage, al lag het volgens hem aan het feit dat hij nog onnoemlijk pijn in zijn hersens had, wij vermoeden een gevalletje “Fantoompijn”. Alles wat hij deed ging fout, alles wat hij eventueel raakte, raakte hij niet goed, maar wonderbaarlijk liep het wel steeds goed af. Zo schoot hij meteen in het begin van de wedstrijd een bal recht in de voeten van de spits, maar die verprutste deze kans door de bal hoog over te schieten. Even later kwamen we weer goed weg, want bij een vrije trap voor DVV liet Ari de bal boven zich op de lat belanden. In de 27^e minuut was het dan wel raak, maar wel aan de andere kant van het veld. Donny, die vanaf het begin weer heerlijk aan het bikkelen was, ontving de bal van Twan en hij schoot van heel ver de bal met uiterste precisie onder in de linkerhoek (1-0). Gezegd moet worden dat de doelman van Duiven, misschien daarom gesierd met het rugnummer “nul”, er niet helemaal goed uit zag. Die nul ging hij in ieder geval niet meer houden. Na zijn doelpunt was Donny’s grijnzende blik naar de scheidsrechter veelzeggend, hij heeft nu eenmaal een haat-liefde verhouding met alle soorten gezagsdragers. Dat zou echter nog een staartje krijgen.

Lang mochten we niet van deze voorsprong genieten want na onnodig balverlies van Tobias op het middenveld schakelde DVV snel om en werd Lars Vandenberg verrassend in de sprint geklopt, kwam de sliding van Donny te laat, zag Baco Ari nog steeds weinig maar wel de bal in de verre hoek verdwijnen (1-1). Jelle had het zwaar in de spits en klapte halverwege de eerste helft ook nog eens vol op een wel erg breed gevulde tegenstander en was heel even disney. Even zag zijn toekijkende vader zichzelf ‘s middags al afwassen bij ’t Olde Schop, maar gelukkig kon zijn zoon toch verder.  We wisten toch nog met een voorsprong de rust te halen, Jarik vond Twan, die op zijn beurt in de druk bezette zestien toch Nelus wist te vinden en die punterde fraai binnen (2-1).

 Willem vond dat hij lang genoeg straf had gehad en gaf zichzelf na rust een plek in het team. De scheidsrechter probeerde de tweede helft wel op tijd te beginnen, maar nu was er bij ons geen grensrechter aanwezig en moest notabene Jordi de vlag ter hand nemen, die vlag lag echter nog in de kleedkamer en dus was iedereen getuige van Jordi’s eerste sprintje van dit seizoen.  Hij lijkt inmiddels over zijn vlagangst heen te zijn, want eerlijk is eerlijk, hij vlagde een puike partij.

 In de tweede helft kregen we voldoende kansen om de wedstrijd vroeg in het slot te gooien, maar ook deze wedstrijd haperde de afwerking weer. Jarik schoot op de doelman en de rebound leek het eerste doelpunt ooit van Yannick te worden, maar hij wipte de bal over. Naar eigen zeggen wint hij nog eerder de hoofdprijs in de staatsloterij dan dat hij scoort, zelfs als hij géén lot koopt! Aan de andere kant bleef Baco Ari ons verbazen met zijn capriolen, ballen die hij  pakte liet hij net zo makkelijk weer vallen en hij schoot twee keer tegen een tegenstander aan, waarna de bal met wat fortuin voor ons niet in het doel belandde. Gelukkig was het Nelus die met een hoekschop bij de tweede paal Jarik vond en die wist de bal achter de doellijn te fröbelen (3-1). De beslissing leek gevallen, maar Donny was nog steeds op oorlogspad en kreeg na een onbesuisde charge terecht een gele kaart en moest dus tien minuten aan de kant. Gelukkig werd dit door de tegenstander een paar minuten later gekopieerd middels een wilde tackle op de bij vlagen ongrijpbare Jarik. De winst leek binnen en had nog veel hoger uit kunnen vallen, maar Willem, Sil en wederom Yannick lieten meerdere goede kansen liggen. Yannick moet het nog steeds doen met dat ene hoogtepunt, het schot van vorige week op de door hem genoemde kaolo-lat. De vertaling mag u zelf opzoeken, aangezien we blijkbaar ook jonge lezers hebben. De drie punten waren weer binnen, dus dat moest gevierd worden. Bij terugkomst kwam ook nog eens het volledige 3^e elftal, zijnde Teun, gezellig bij ons aan tafel zitten.