5e elftal verliest seizoensopener bij DVV 9.

Vorig seizoen werd na drie wedstrijdjes gespeeld te hebben onze competitie wederom lam gelegd door de coronamaatregelen.  Corona, vroeger zorgde dat woord nog voor een prettig, dorstig gevoel. Corona, voor het eerst opgemerkt, of volgens onofficiële bronnen, zelfs gemaakt  in China. De allereerste coronapatiënt was ook een voetballer namelijk Sum Tin Wong, al snel gevolgd door zijn medespelers Ho Lee Fuk en Yu Dai Soon, waarna vervolgens in rap tempo de ziekte zich naar andere delen van de wereld verspreidde. Het blijft toch opvallend dat iets wat uit China komt, toch nog zo lang mee gaat.

Gelukkig was het afgelopen zondag dan eindelijk weer zover, het 5^e elftal mocht weer de wei in. Hoogste tijd voor Witheet om zijn vileine pen weer uit het vet te halen. Onze laatste wedstrijd was in oktober vorig jaar, je zou zeggen tijd genoeg om deze periode te gebruiken voor het verbeteren van de conditie, de techniek of het aanpassen van een ongezonde levensstijl, maar al snel bleek dat daar géén tijd ingestoken was. Alleen een enkele thuiswerker van ons had nog wel een hometrainer aangeschaft, zodat hij toch naar het werk kon fietsen.

Zondagmorgen bij het verzamelen, onder het genot van een bakkie koffie,  bleek dat Bassie géén actieve herinnering had aan de avond ervoor, Jammer genoeg had Aaron dat wél !. We zullen u de details van beide avonden besparen.

We mochten ons deze zondag steken in nieuwe tenues geschonken door onze nieuwe sponsor ‘De Schrootbaron XL’, vermoedelijk een subtiele verwijzing naar het materiaal wat bij ons op het veld loopt en de ‘breedte’ van onze selectie. Coach Tijmen had zijn vakantie zo slim gepland dat hij de seizoensopener tegen DVV 9 moest missen. Even was het onzeker of Witheet deze wedstrijd wel mocht bijwonen, aangezien de spelers vonden dat jongeren nog steeds het contact met ouderen zoveel mogelijk moesten vermijden, maar toen hij zijn vaccinatiecode kon tonen wisten ze dat ze niet meer onder het wedstrijdverslag konden uitkomen. Gelukkig waren de dag ervoor de coronamaatregelen wat versoepeld, zo verviel onder andere de 1,5 meter regel en dat is maar goed ook, want die van ons ‘luusteren veur gin meter, loat stoan anderhalf’.

Blijkbaar hadden ze bij DVV ons nog nooit zien voetballen, want we mochten zowaar op het hoofdveld spelen. Vandaag maakte Jesse (van Willem II) zijn debuut, een (jonge)man van weinig woorden, dat dan wel weer overgecompenseerd wordt door zijn stiefpapa Bronkie. Die hield vlak voor de wedstrijd een heel betoog over hoe we deze wedstrijd moesten aanpakken, jammer is het dan wel dat hij zelf zich daar vanaf minuut één niet aan hield. Witheet keek de eerste helft tegen de zon in en zag daarom een eerste helft met zeer weinig hoogtepunten, Beide elftallen strooiden met no-look passes, er kwam er dan ook geen één aan. Beiden teams hanteerden dezelfde tactiek, we geven de tegenstander de bal, dan kunnen wij deze niet kwijtraken. Het duurde dan ook tot de 22^e minuut dat we de eerste kans van de wedstrijd konden optekenen. Nelus nam vanaf een meter of zestien het Duivense doel onder vuur, maar de doelman redde bekwaam. Direct daarna kreeg ook DVV een kans, maar deze werd net naast geschoten. Na een half uur moest onze aanvoerder Lars van de Berghuis het veld alweer verlaten met achillespees klachten, hij werd vervangen door de al wat ziekjes ogende (Justin) Kees.  Eén vervelend moment in de eerste helft was het feit dat Willem plots werd uitgescholden voor een boer met een hele vervelende, ernstige ziekte. Dit loste de thuisclub keurig zelf op door de boosdoener direct van het veld te halen. Direct na de rust schoot DVV een vrije trap op de lat en de terugspringende bal had Aaron klemvast. Bassie probeerde het nog met een potje zitvoetbal en een afstandsschot van DVV werd door Aaron nog knap tot corner verwerkt. Zo leek de wedstrijd in een bloedeloze 0-0 te eindigen, maar Willem kreeg na een harde tackle in de zestienmeter, waarbij hij naar eigen zeggen eerst de bal raakte, een penalty tegen. De scheidsrechter twijfelde wel even, maar kwam niet op zijn beslissing terug, ook niet na een dreigende ‘staredown’ met Nelus. De strafschop werd verzilverd en uiteindelijk werd het ook nog 2-0, al rook dat sterk naar buitenspel, maar Jordi vlagde helaas niet. ’s Middags bij de thuiswedstrijd van het eerste elftal lette Jordi extra op GSV-grensrechter Lagonie, daar kon hij vast nog wat van leren zei hij, dat zal zo zijn, maar ik vrees dat hij daar volgend week zondag geen actieve herinnering meer aan heeft!.