5e elftal moet opnieuw een nederlaag incasseren.

Vorige week zondag waren we vrijgesteld van voetbal waardoor Witheet eindelijk weer eens één van zijn favoriete zondagen had. Half wakker worden, naar de bank strompelen, effe uitstrekken en verder slapen, hij zou een prima huisdier zijn. Afgelopen zaterdag ging de wintertijd in en dat brengt voetballers altijd een beetje in verwarring, zet ik nu de klok een uurtje terug of juist vooruit?,  slaap of feest ik een uurtje langer of korter?, lastige dillema’s voor spelers maar je hebt er altijd wel één die de kroon spant. Oké, dat Sven rond deze wintertijd ook nog eens wakker wordt naast Summer, maakt het voor hem nog ingewikkelder, maar om dan op zaterdagmorgen je medespelers excuses aan te bieden dat je je verslapen hebt voor de wedstrijd (van zondag!) lijkt me een probleem van een heel andere orde.

Iedereen, inclusief Sven, was zondagmorgen op tijd aanwezig en ook de amber alert voor Roel kon ingetrokken worden, want na vijf weken spoorloos geweest te zijn, liep hij plots weer rond op ons sportpark. Dan nog even onze wekelijkse rubriek ‘Hoe is het toch met Jordi ?’ Nou, hij heeft inmiddels twee trainingen overleefd en blijft fervent aanhanger van Sonja Bakker, die adviseerde hem deze keer om wat gevarieerder te eten, hij eet nu chips met zijn linkerhand. Jordi moest ons vandaag uit de brand helpen, hij mocht namelijk de afwezige Bokkie waarnemen en samen met Witheet mocht hij volgens eigen zeggen de palen op het veld zetten, al geeft Witheet de voorkeur aan de benaming hoekvlaggen. Bij het vermelden van de opstelling bleek dat Willem de eerste helft geen beroep kon doen op onze Silly Velz, deze klimaatactivist had zich namelijk vastgelijmd aan de reservebank.

Deze morgen moesten we wederom tegen een elftal van SHE en ondanks dat de naam anders doet vermoeden was ook dit geen dameselftal. Foppe had men aangewezen als scheidsrechter van dienst en hij mocht op een wederom zonovergoten sportpark de wedstrijd in gang blazen. Lang gebeurde er niets of het moet zijn dat onze tegenstander het niveau van de wedstrijd eer aan deed door onze nieuwe wedstrijdbal op het dak van de tennisvereniging te schieten. Daarna was het voor het aanwezige publiek de vraag of wisselspeler Bassie deze bal zonder kleerscheuren van het dak zou halen, bij zijn kleren lukte dat wel, bij zijn scheenbeen echter niet. Het duurde tot de 30^e minuut voordat we eindelijk een schot richting vijandelijk doel zagen, het was Jarik die echter ver naast schoot. Even later kreeg hij een nieuwe kans, nu schoot hij een voorzet van de zeer ijverige Donny P. hard voorlangs. Jarik was vandaag sowieso wat ongelukkig in zijn acties, misschien dat hij beter in een kegelcentrum kan gaan werken, want hij valt nogal makkelijk om. De beste kans was voor Jelle, die de bal knap met zijn borst controleerde, maar deze vervolgens net naast het doel tikte.

Het bleef ook in de tweede helft een wedstrijd met weinig kansen en dan komen we na rust ook nog eens achter. Na slecht uitverdedigen werd de bal vanaf de linkerkant bij de tweede paal geslingerd en daar werd deze vanaf de achterlijn toch nog achter de graaiende Baco Ari gekopt (0-1). Jelmer was daarna zeer onfortuinlijk want hij kreeg van dichtbij de bal vol in zijn kruis geschoten en voelde zich even een wielrenner met een derde bal, hopelijk dalen die andere twee weer goed in. De gelijkmaker hing geen enkel moment in de lucht, maar een onbezonnen actie van Bassie maakte de kans op, in ieder geval een puntje, nog kleiner. Hij kwam als een malle invliegen nadat de verdediger van SHE de bal al lang en breed gespeeld had en nadat men deze tegenstander uitgegraven en weer in de oorspronkelijke vorm teruggebracht had mocht Bassie als dank met een gele prent en een 10 minuten tijdstraf gaan zitten. Met een opvallend hoog energiepeil coachende Lars van de Bergketen wisselde Onno nog voor Jelmer al leek dit geen daad om het elftal te versterken, maar was het meer voor eigen belang. Hij stuurde vervolgens Donny P. ook nog naar de frontlinie, maar dat was slechts van korte duur, want de frustraties namen zichtbaar toe en dat deed onze scheidsrechter besluiten acht minuten voor tijd al af te fluiten. Vloekend en mopperend om zoveel onrecht droop GSV af, hadden we ons toch weer laten Foppe. Terugkijkend kunnen we concluderen dat Kees en zijn jongere tweelingbroer Teun deze zondag niet voor elkaar onder deden, beide hadden één goede helft gevlagd. Het chagrijn sloeg al snel om in een glimlach toen we het laatste deel van de wedstrijd van het 2^e elftal aanschouwden, het kan dus altijd nog slechter. Onder het genot van een biertje hebben we er samen met Brammetje nog hard om kunnen lachen.