5e elftal geeft grote voorsprong nog bijna weg.

Na de toch wat vervelende nederlaag tegen koploper DVV9 van vorige week konden we ons nu revancheren in de uitwedstrijd tegen DVC’26 7. Afgelopen woensdag waren onze spelers, sommigen zelfs voor het eerst, aan een professionele training van Patje onderworpen. Die was net als iedereen ook benieuwd of dit meteen zijn vruchten af zou werpen en daarom toog hij ook met ons mee richting Didam. Stafleden Tijmen en Witheet hadden de pech dat Baco Ari met hen meereed en deze onderweg een wel erg lang betoog hield, zelfs zonder leestekens, over wat hij allemaal wel of niet in het weekend beleefd had. Ik kan helaas niet in details treden aangezien er ook jeugdspelers deze verslagen schijnen te lezen.  Op Sportpark de Nevelhorst aangekomen bleek dat ze bij het indelen van de velden er één tekort kwamen en op zaterdag nog snel even voor ons een maisveld omgeploegd hadden tot extra voetbalveld. In deze ploeterbak konden de 22 toch al niet met techniek vergeven spelers moeilijk uit de voeten en als dan de wedstrijdbal van dezelfde inferieure kwaliteit is dan kan men geen goed spel verwachten. Daarnaast was de zeer straffe en koude wind geen pretje, ook niet voor de wissels, staf en Wilco, voorzitter en tevens enig lid van onze supportersvereniging. Al in de eerste minuten ging onze rechtsback, aanvoerder Lars van de Bergop-en-af, opzichtig in de fout met een veel te korte terugspeelbal die een tegenspeler alleen voor het doel zette en het was een godswonder dat dit niet tot een treffer leidde. Je zag hem denken, dit wordt weer zo’n dag dat er niets gaat lukken. Gelukkig voor hem hebben we dat allemaal wel eens, een gynaecoloog zal toch ook wel eens een kutdag hebben ? Kees, zijn collega verdediger op de linkerflank, had ook al zijn dag niet. Hij had teveel naar het Zuid Amerikaanse theatergroepje van Ajax gekeken, want na elke aanraking van een tegenstander lag Kees op de grond, maar de alles vanaf de middenstip waarnemend scheidrechter was duidelijk geen Ajax-fan want hij floot geen enkele keer ten faveure van Kees. (een zogeheten Worst Kees Scenario). Over slechte dagen gesproken, Sven had zich na 10 minuten al opgeblazen en werd, hoe vervelend ook voor Lars, vervangen door Willem. Een opstootje met Jesse aan de zijlijn met wat natrappende bewegingen van beide kanten ontging de scheidsrechter ook al en hij deed het daarom zonder straffen af. Even later was Jesse wel positief betrokken bij een actie, namelijk een prachtig doelpunt, uitgevoerd door de 3 J’s. Jelmer, Jelle en uiteindelijk Jesse die feilloos afrondde (0-1). Kort daarna was het weer gelijk, toen Twan, geheel onnodig, een tegenstander in onze zestien naar de grond trok en de scheidsrechter direct naar de stip wees. Kees begreep hier helemaal niets van, maar de strafschop werd benut (1-1). Bassie was voor het eerst in zijn korte carrière sneller dan zijn directe tegenstander, die hem zelfs met natrappen niet wist te raken en dat leverde hem wat kansjes op, maar een lobje werd nog net gepakt door de doelman en een voorzet van hem werd door Jesse net naast gekopt. Vlak voor het rustsignaal dan toch nog de verdiende voorsprong, een zaalvoetbaldoelpunt uit het boekje, waarbij het veld het deze keer niet nodig vond om in te grijpen, waardoor twee prachtige één-tweetjes volgden in de vijandelijke zestien tussen Twan en Nelus, en door laatstgenoemde droog en zuiver afgerond werd (1-2).

In de rust nam Patje het woord en je kon een speld in een hooiberg horen vallen, een korte maar duidelijke analyse van de eerste helft, gevolgd door wat verbeterpunten en omzettingen voor de tweede helft. Patjes woorden waren niet aan dovenmansoren gericht, want direct na de rust liepen we al snel uit naar een
, voor onze begrippen, riante voorsprong. Eerst was het Rinus die de in buitenspel staande Bassie diep stuurde, die kwam niet tot een schot, maar zijn voorzet werd, zij het ook in buitenspelpositie, door Jesse binnengelopen. (1-3). Niet veel later volgde een vrije trap van Nelus die door de kopsterke Bronkie bij de tweede paal zowaar met de voet werd binnen gelegd. (1-4). Geen vuiltje aan de lucht zou je denken, maar in een tijdsbestek van 5 minuten werden we door twee diepe ballen achterin verrast en was ook Baco Ari, die de voorkeur gaf om uit zijn bidon te lurken in plaats van tijdig uit het doel te komen, te laat om de doorgebroken speler te stoppen (3-4). Bij het schrijven van zijn grootste hit ‘Wij zijn twee vrienden’ (Hoeba, Hoeba, Hop)’ heeft Dennie Christian zeker geen inspiratie gehaald uit ons duo Lars en Willem. Terwijl alle anderen probeerden de voorsprong nog over de streep te trekken, waren deze heren met hun eigen vete bezig om te bepalen wie het meest schuldig was aan de laatste twee tegentreffers, ik moet ze teleurstellen, dat ontliep elkaar niets. Ondanks hen hielden we stand en konden we weer drie puntjes bijschrijven en bleef het nog lang onrustig in de kantine, ook door de verhitte klassieker en Max, die ook zijn dag niet had, alles muzikaal omlijst door Boombox Baco Ari.