5e elftal geeft drie punten weg.

Zaterdagavond bleek dat het 4^e elftal al was afgelast en dus alle reden voor Augie om zich vrijwillig bij ons te melden als vlagger. Toen Jordy, die avond aanwezig op het feest van de Schutterij, dit bericht vernam, kon zijn avond niet meer stuk en zei hij tegen Willem ‘Jij krijgt die lach niet van mijn gezicht’. Hij refereerde hier aan een Nederlandstalig nummer dat zijn vader, ook aanwezig die avond, niet op zijn repertoire heeft.

Jordi  was deze zondagochtend dus ruim op tijd aanwezig en zelfs Sven was op tijd, al had hij daarvoor wel vijf wekkers moeten zetten. Sven was die zaterdagavond ook op het feest in het nieuwe Schuttersgebouw, waar bijna het complete 5^e elftal aanwezig was, behalve Witheet, die is wel serieus met het voetbal bezig. Hopelijk had al die drank van die avond niet al onze revanche gevoelens weggenomen, aangezien we in de thuiswedstrijd tegen SDZZ onze grootste nederlaag van het seizoen leden. In die thuiswedstrijd moest aanvoerder Lars van den Bergafwaarts onze doelman vervangen en ook vandaag was dit het geval, dat samen met het feit dat onze coach Patje vandaag een sabbatical had, was hopelijk geen slecht omen.

SDZZ had een stokoude, maar ook dove scheidsrechter aangewezen en in de kelderklasse met al die betweters rond je is dat misschien maar beter zo, al was het duidelijk maken van een wissel effe een dingetje. Bronkie speelde zijn eerste bal direct in de voeten van de spits die moest echter zijn meerdere erkennen in onze doelman Lars. Na een foutje van de doelman van SDZZ kreeg gastspeler Michel een goede kans, maar zijn lobje was net iets te laag. Even later zette Michel onze Bassie alleen voor de doelman en Bassie overzag zijn mogelijkheden, vond doorlopen te ver én vooral te vermoeiend en zette ons daarom met een perfecte lob op voorsprong (0-1). Lang konden we niet van deze voorsprong genieten, want we lieten nummer 11 ongehinderd de zestien in dribbelen en werd zijn eerste schot nog geblokt door een verdediger, de rebound werd door hem hard en laag binnen gekegeld (1-1). Bassie die bewust niet warm gelopen had om energie te sparen was er als de kippen bij na een ketser in de Zevenaarse achterhoede en schoot GSV weer aan de leiding (1-2). Nu hadden we nog een speler met een eeuwige lach op zijn gezicht en deze liep ook nog eens de rest van de wedstrijd met een tampeloeres rond. Kort daarop stond Bassie ook nog eens aan de basis van de 1-3 toen hij wederom een bal onderschepte, deze aan Jesse gaf die vervolgens Michel in stelling bracht en laatstgenoemde dit feilloos afrondde (1-3). Bassie had zichzelf onsterfelijk kunnen maken toen hij vlak voor de rust opnieuw alleen voor de doelman verscheen, maar nu ging de bal hoog over. Het is schijnbaar toch lastig schieten met een ‘boner’.

Met deze goede voorsprong gingen we de rust in en hadden we de zege voor het binnenslepen.  (Volgens onze sponsor Theo is dat het binnenbrengen van een vaartuig in een haven of klein beschut water). Nelus kon dus met een gerust hart naar zijn werk, Wilco naar de Makro en Roel naar de reservebank.  Direct na de rust bleek de klad er echter helemaal uit. De eerste waarschuwing kwam wederom van de directe tegenstander van Kees, deze nummer 11 liet een voorzet met zijn scheenbeen op de kruising spatten. Dit was de voorbode dat het  zeker geen Piece of Kees zou worden deze tweede helft.  Binnen 10 minuten stond SDZZ alweer gelijk, na makkelijk balverlies sneed een tegenstander dwars door het centrum van de verdediging en liet Lars kansloos (2-3). Sven die ongelukkig speelde, verkeek zich op zijn tegenstander en bracht deze met een uitgestoken arm ten val. De scheidsrechter was dan wel doof, maar wie niet horen wil moet maar zien en floot vanuit de middencirkel voor een strafschop, waar Lars opnieuw kansloos was (3-3). Het leek erop dat we nu overlopen zouden worden, maar het 5^e elftal krabde zich eens achter de kiezen en zette nog een tandje bij en zowaar kregen wij ook nog wat kansjes. Michel was het dichtstbij, maar zijn schot ging via de doelman naast. Daarna sloeg het noodlot toe, eerst was het Bronkie die nadat hij een bal blokte met een zweepslag het veld moest verlaten. Ondersteund door verzorger (?) Jordi,  duurde dat verlaten van het veld aanzienlijk en werden voor de zekerheid de lichtmasten vast voorgegloeid.  Uiteindelijk gingen we met nul naar huis, balverlies op het middenveld leidde een diepe bal in die Kees verkeerd inschatte vervolgens door de nummer 11 werd voorgegeven en met het hoofd werd binnen geknikt (4-3). Weg voorsprong, weg punten. Die middag ging iedereen al met een kater naar het Schuttersgebouw, zelfs Witheet ondanks dat hij voetbal te belangrijk vindt om het serieus te nemen.

De stand op de topscorerlijst doet vermoeden dat Willem binnenkort Michiel weer gaat vragen !