4e elftal wint weer eens een wedstrijd op het hoofdveld.

Op deze koude zondagmorgen viel het op dat iedereen redelijk op tijd was, kan ook zijn dat een enkeling vergeten was de klok terug te zetten. We mochten vandaag op het hoofdveld spelen, niet omdat we dat een keer verdienen, maar omdat alle elftallen uit moesten spelen. Even werd er overwogen om een reservetenue aan te trekken, aangezien tegenstander RKSV Driel in wit-rood spelen, maar uiteindelijk liet men het zo, nu hadden we in ieder geval de zekerheid dat we de bal naar een goede kleur zouden spelen. Bassie had er vandaag zin in en kondigde vooraf aan dat hij er zeker drie ging maken, hij had zowaar eens gelijk, al ging het in zijn geval om minuten.
Na drie minuten moest hij al weer naar de kant met een knieblessure, hij hoefde zich nu gelukkig niet te haasten voor de klassieker ‘Vitesse – Fortuna Sittard’. Hij was in goed gezelschap trouwens, want ’s middags zou St. Juste het ook maar zes minuten volhouden. Oké, drie minuten langer, maar hij had tenminste nog wàt geraakt.
Het was een eerste half uur zonder veel hoogtepunten, nou eentje dan, Yari, de jonge zoon van Niels L., wist zich, ondanks de ‘waakzaamheid’ van moeders en oma, met een reservebal fraai onze zestien binnen te dribbelen, waar hij slechts door een ‘schwalbe’ gestopt kon worden. Duidelijk is dat hij niet de techniek, maar wel het vallen van zijn vader heeft. Tip: volgende keer Yari voor de wedstrijd bij Albert Heijn afzetten, die let tenminste wel op de kleintjes !. Aan het eind van de eerste helft kwamen er dan toch eindelijk wat kansen voor onze jongens. Eerst was er een hard afstandsschot van Bronkie dat echter wat precisie miste en scoorde Nelis uit buitenspelpositie.
Bij de laatste sloegen even kortstondig de stoppen door, omdat hij volgens hem voortdurend gezocht werd. Vooral nadat hij bij een voorzet de bal probeerde binnen te glijden en de Drielse doelman ongelukkig maar vol met de noppen over zijn borst haalde.
Hij was niet alleen zijn borstharen maar ook één van zijn tepels kwijt. Nadat Nelis zich van Geert een paar minuutjes had mogen botvieren op de tegenstander, was het Roel die, à la Dumfries,  op rechts de bal onderschepte en of  het een training betrof langs de lijn opstoomde en alleen voor de doelman de bal via de paal naast schoot. Het was de inmiddels wat gekalmeerde Nelis die vlak voor de rust een prima voorzet van Bart hard in de touwen schoot en zo toch voor een 1-0 voorsprong zorgde.

In de tweede helft waren de hoogtepunten wederom schaars, toch was het Niels L. op aangeven van Nelis die fraai afrondde en zo de 2-0 op het niet werkende scorebord zette.  De grensrechter was er echter van overtuigd dat het buitenspel was, maar Geert wist van geen wijken en had deze keer geen VAR nodig. De wedstrijd was gelopen, al drong Driel nog wel even aan en moest Sachèl een aantal keren nog in actie komen en werkte Roel nog een bal over het eigen doel.
Mede op verzoek van zijn vader werd Lars de la Montana opvallend vroeg naar de kant gehaald, zodat Hendrik vroegtijdig de huiselijke warmte op kon zoeken. Lars mocht in de laatste minuut nog even invallen, volgens Pellie om toch nog wat diepgang in ons spel te krijgen (?!). Uiteindelijk bleef het bij 2-0 en konden we voldaan die middag van de enige echte klassieker genieten, ….nou bijna iedereen dan.