4e elftal wint ruim in doelpuntenfestijn van VDZ 6.

De voorbereiding voor de wedstrijd op deze warmste 14e oktober sinds 1901 liep, als zo vaak , niet geheel vlekkeloos. De eerste tegenvaller was het niet meespelen van Sven die zich in één dag  ‘overwerkt’ had. Daarna bleek dat we op ons sportpark tevergeefs stonden te wachten op twee A-junioren die ons beloofd waren, maar die niet op kwamen dagen. Op dat zelfde moment stonden die twee jeugdspelers in Oosterbeek tevergeefs te wachten op vervoer die hen beloofd was, maar niet kwam opdagen.
Zo blijkt maar weer dat onze communicatie niet alleen op het veld voor verbetering vatbaar is. Zoals het een goed aanvoerder betaamd was het Lars from the Mountain die het omweggetje wel even zou maken, om vervolgens als dank samen met Pepijn en Menno op de bank mocht plaats nemen. In de eerste helft van de wedstrijd vielen de doelpunten als rijpe appelen van de boom, waarbij beide keepers er niet altijd even goed uitzagen, maar goed dat de oud trainer van Achilles’29  dit niet hoefde mee te maken.
Het was VDZ die al snel de eerste grote kans kreeg, maar anderhalve meter voor het doel wist een tegenstander de bal toch nog de tegengestelde richting op te schieten, een geduchte concurrent voor Bassie zou later blijken. Aan de andere zijde was het wel meteen raak. Frankie, die zich lekker begint te voelen in de spits,  werd in stelling gebracht door een goede pass van Niels L. en middels twee pogingen wist hij de bal in het doel te werken (0-1).
Kort daarna werd een prima vrije trap van Lars P. bij de tweede paal perfect terug gekopt door Willem, waarna Niels L. deze simpel kon afmaken (0-2). Geen wolkje en vuiltje aan de lucht deze ochtend zou je denken, totdat Sachèl, mede geholpen door zijn verdediging, er een tweetal kelderklassetjes tegenaan gooide en er binnen een aantal minuten plots 2-2 op het bord stond. Even waren we de kluts kwijt, ook Jelmer die een corner wilde nemen terwijl er niemand voor het doel stond, en dat kwam weer omdat voor een cornerbal tegenwoordig de tegenstander de bal over de achterlijn geschoten moet hebben!.
Even later uit een snelle inworp van Kees, kon Jelmer Bassie inspelen en deze maakte geen fout (2-3). Nadat Niels L. vervolgens de (2-4) liet aantekenen was de marge weer twee, maar wederom voor korte tijd.  Bij een hoge bal maaide Willem alleen het  gras, maar niet de bal weg en kon VDZ weer dichterbij komen (3-4). Willem moest kort daarna ook het veld verlaten, de symptomen doen een van de Liesdonkje vermoeden.  We gingen toch nog met een marge van twee de rust in nadat Bart Bassie wegstuurde en die faalde verrassend genoeg wederom niet (3-5).

Na de rust kwamen de twee jonkies ons versterken en gingen we op zoek naar een snelle beslissing van de wedstrijd en Bassie ging op zoek naar zijn eerste hattrick in zijn lange carrière. Eerst was het Jelmer die een prachtige voorzet van Menno mocht binnen koppen (3-6), waarna Bassie, opnieuw op aangeven van de letterlijk ongrijpbare Menno, zijn 3e mocht  binnen tikken, alleen schoot hij een meter voor het doel met buitenkans rechts de bal naast.
Jelmer had het een stuk makkelijker toen de doelman hem de bal zomaar in de voeten schoof en hij de 3-7 simpel kon binnen leggen.  Het was Niels L. die, na goed voorbereidend werk van Pepijn, op een assist van Bassie wel zijn 3e treffer van de wedstrijd zou maken (3-8). Bassie ging vervolgens ook op zoek naar een hattrick, kreeg legio kansen maar wist deze allemaal op ludieke wijze om zeep te helpen. Als deze wedstrijd in België gespeeld was had Bassie nu 15 dagen in voorarrest gezeten voor mogelijke betrokkenheid bij matchfixing. Uiteindelijk bleef het, mede door een prima redding van Sachèl bij een eindstand van 3-8.