4e elftal wint en houdt de nul.

Na de blamage tegen Eldenia van twee weken terug, wist het 4e elftal zich vorige week goed te herstellen met een 2-2 gelijkspel tegen Angeren 4, misschien wel omdat de spelers geen druk hadden van de, die dag, afwezige, altijd zeer kritisch schrijvende pers (Witheet). Zonder hem presteerden ze het wel om de tas met tenues in Giesbeek te laten staan, waardoor men pas na een half uur later kon starten in Angeren. Gelukkig moesten we deze zondag thuis tegen OVC’85 2 uit Oosterbeek, die blijkbaar een goede warming-up niet tot hun vaste gewoontes gemaakt hadden, maar vlak voor aanvang het veld opliepen om direct te beginnen.
Daar hadden we meteen van moeten profiteren, Rinus werd een aantal keren diep gestuurd, en de ene keer dat het wel lukte vergat hij terug te leggen op de vrijstaande Rik P, maar ging voor eigen succes, wat het niet werd. Even later was het Bronkie die á la te Ligt (wat hij zeker niet is) vanuit het achterveld (met bal nog wel) een rush naar voren maakte, maar op het laatst net iets te ver voor zich uitspeelde om voor een daverende verrassing te zorgen. Het was uiteindelijk youngster Damain die een fraai steekballetje van Nelis koel zelf afrondde,  nadat hij ook Rinus helemaal vrij had zien staan, maar hij wilde met deze stand geen risico nemen (1-0).
Voor de rust kregen we nog een aantal mogelijkheden, vooral doordat de Oosterbeekse doelman wat weifelend keepte en nog wel eens een balletje los liet of slecht verwerkte. Zo onderschepte Nelis een slecht getrapte bal van de doelman, maar schoot net naast, later probeerde hij het nogmaals, nu met een lobje, maar deze was net te laag voor een treffer.  In de tweede helft kwam Willem voor Mark in het veld, die de eerste helft menig aanval van de tegenstander wist te onderbreken (met nadruk op breken), wat tot wat irritaties bij de tegenstander leidde, maar scheidsrechter Cees had alles goed in de hand.

 

Ook in de tweede helft gaf onze solide achterhoede weinig tot niets weg en had doelman Bjorn een rustig ochtendje tijdens zijn debuut dit seizoen. De kansen waren schaars, maar Rinus had bij opnieuw een ketsertje van de doelman een leeg doel voor zich, maar schoot toch maar naast. Rijp voor een wissel zou je zeggen en dat gebeurde ook en dat zou een belangrijke zijn.  Nelis ging verder met zijn specialiteit van het huis ‘de lob’, maar ook deze was net niet hoog genoeg om de doelman te passeren.
Vervolgens kwam het ‘moment of fame’ van de vervanger van Rinus, in zijn poging de bal vanaf de zijlijn voor het doel te slingeren, vloog deze pardoes, over de doelman, bij de tweede paal in de kruising (2-0). Bronkie kopte bij een hoekschop nog over, maar langzamerhand bloedde de wedstrijd een beetje dood.
Pietertje besloot daarom maar de boel nog een beetje op te schudden en schoot onverwachts de bal vanaf de middellijn terug op onze doelman Bjorn, die dat niet op zich liet zitten en met een vuurpijl Pietertje zelf ook weer in de problemen bracht. Dan maar op techniek dacht Pietertje en gooide er opeens een getruct hakballetje uit, die zelfs bij zijn vader een verbaasde blik bracht en pijn aan de achillespees deed. Een kansje nog voor Damian, die echter op de voeten van de doelman strandde. GSV leek zonder zich veel pijn te hoeven doen de punten binnen te halen, al gold dat niet voor Frenkie, die een onbesuisde tackle niet aan zag komen, maar er gelukkig na de wedstrijd nog wel over mee kon praten.
Ik hoor u denken, niets over Bassie deze keer ?…. nee, of toch,  hij had nieuwe schoenen aangeschaft, fluoriserend gele Adidas Scapino’s, nu maar hopen dat hij het bonnetje nog bewaard heeft.