4e elftal weekendje weg in Dortmund.
De organisatie liet ons lang in onzekerheid over de bestemming voor het weekendje weg en probeerde ons middels misleidende hints in verwarring te brengen. Zo waren we op een gegeven moment allen overtuigd van het feit dat het Groningen zou worden, maar stond in de definitieve uitnodiging plotseling Gent, maar waren het op het laatste moment toch weer de Duitsers die wonnen en bleek Dortmund onze bestemming. Zo vertrokken we vrijdagmiddag, 11 januari jl., richting onze oosterburen en waren we na een snelle, probleemloze rit mooi op tijd in het A&O hostel in Dortmund, al moesten we nog een tijdje op Sven wachten, die nog even een groene milieusticker moest kopen, maar dat kostte hem twee tussenstops, bij de eerste stop in Duitsland bleek deze KIA garage geen milieusticker te (willen) verkopen en dat wisten Sven en Jelmer alleen maar omdat de eigenaar beter Nederlands sprak dan zij Duits. Zo was uiteindelijk iedereen voor 15:00 in de lobby van het hotel aanwezig. Eerst even de spullen naar de kamer brengen, waar de jongsten allen de bovenste plek in de stapelbedden kregen toegewezen en vervolgens tijd voor een biertje bij ‘Wenkers am Markt’ waar Nelus meteen maar twee vaatjes bestelde…..
Na de inwendige mens goed gevoed en doorgespoeld te hebben had de organisatie (blijkbaar gesponsord door Trekpleister) gekozen voor een bezoek aan de ijshockeywedstrijd tussen de plaatselijke ‘Eisadler’ en de ‘Ratinger Ice Aliens’. Aangekomen bij het ‘Eissportzentrum Westfalen’ bleken we wel heel erg aan de vroege kant te zijn, want we zagen nog net wat Duitse omaatjes hun laatste baantjes trekken waardoor we gedwongen waren om in de sfeervolle kantine even wat bier te nuttigen terwijl de ijsmeester de vriezers op maximaal zette om op tijd een ijsvloer klaar te hebben. Witheet, met de kennis van één bezochte ijshockeywedstrijd ooit, wist ons te vertellen dat er bij ijshockey nooit veel gescoord wordt, eens te meer bleek dat wat hij zegt (en schrijft) niet altijd waarheidsgetrouw is, want uiteindelijk zou het 14-1 voor de thuisclub worden.
Na dit koukleumen snel opfrissen, sommigen kunnen dit slechts met een deo, en door naar ‘Gaststätte Kronen am Rathaus’ waar de gemiddelde leeftijd van de bezoekers die van Witheet nog oversteeg en het dan ook niet erg verrassend was dat de DJ ons ‘Holländer’ hartelijk welkom heette met ‘Tulpen aus Amsterdam’. Ondanks de behoorlijk Duitstalige playlist van de DJ was het erg gezellig, maar ook de hoogste tijd voor een volgende stap, dit keer een club , ‘Anton’s Bierkönig’, waar ze een onbegrijpelijk bonnensysteem hanteerden, waardoor Bjorn het maar niet voor elkaar kreeg om bier te bestellen, of kwam het doordat hij zijn ID niet bij zich had ?. Ondertussen maakte Willem nieuwe vrienden op de dansvloer met opvallende dansmoves, waarbij opmerkelijk genoeg zijn benen niet bewogen. Na veel gehoord, gezien en vooral gedronken te hebben verdwenen de afhakers het eerst, daarna de verstandigste en vervolgens de volhouders richting hun bedje en deden uiteindelijk de achterblijvers veel later het licht uit.
Na zo’n middag en nachtje kom je er ’s morgens vanzelf achter dat een toilet op een zespersoons kamer de luchtkwaliteit niet bevorderd. Na het ontbijt, bleek de één wat beter te pas te zijn als de ander. Bassie was erg stil voor zijn doen en gezien zijn wel erg kleine spleetoogjes werd hij meteen tot ‘Bassie Pangang’ gebombardeerd. De organisatie, deels zelf nog in de olie, had besloten deze ochtend een activiteit te doen die we allemaal zouden moeten kunnen (wat niet waar bleek te zijn trouwens). Zo togen we naar ‘Glowing Rooms’ waar we 3D Minigolf gingen spelen.
Met een flinke kater of kegel met een 3D bril rond gaan lopen in een donkere ruimte met hele felle kleuren is niet aan te bevelen, maar dan komen wel de toppers bovendrijven en ontpopte verrassend genoeg Kees zich tot de Iniesta van de 3D minigolf, zijn balgevoel grensde aan de perfectie, we hebben dan ook een 3D bril voor hem meegenomen, zodat hij die zondags ook tijdens de wedstrijd op kan zetten. Trouwens kregen we nog een primeur, want het blijkt dat Kees eigenlijk zijn tweede voornaam is, hij heet eigenlijk Justin (Kees).
Na geconcludeerd te hebben, dat na voetbal, biljarten, ijshockey ook minigolf niet voor Rinus weggelegd is, werd het tijd voor een activiteit die Rinus wel goed ligt…. kijken naar voetbal. Plaats van handeling ‘Die Helmut-Körnig-Halle’, waar de finaledag van het Hallenfußball-Stadtmeister plaats ging vinden. Bij dit druk bezochte toernooi was het gezellig vertoeven en kon onze staf eindelijk ook eens van echt voetbal genieten. De plaatselijke mascotte had helemaal een topdag, want hij mocht op de foto met zijn inmiddels opgeleefde collega van Vitesse.
Helaas moesten we de finalewedstrijd aan ons voorbij laten gaan om al vast een goed ondergrondje te leggen voor de laatste avond. Er werd afgesproken om tegen half tien weer te verzamelen bij ‘Kronen am Rathaus’. In de tussentijd konden we ons opfrissen en bracht Willem in zijn eentje, zonder dat hij wist hoe, een Spielhalle aan de financiële afgrond. In ‘Kronen am Rathaus’ bleek de DJ dezelfde playlist van de avond ervoor te hanteren en zo kwamen ‘Atemlos durch die Nacht’, ‘Verdammt ich lieb dich’, maar ook de door ons uit volle borst meegezongen klassieker ‘Wie heißt die Mutter von Niki Lauda?, Mama Laudaaa, Mama Laudaaa’, weer voorbij. Langzamerhand liep de avond ten einde en maakten we ons op voor de laatste uurtjes. Even ontstond er een discussie waar nu heen te gaan, want een aantal gaven de voorkeur aan een stripclub (die hebben waarschijnlijk geen internet thuis), maar Augie besliste uiteindelijk anders, die houdt niet van de Donald Duck en zo. ‘Anton’s Bierkönig’ werd het dus weer, ook omdat we nog wat bonnen van de dag ervoor op te maken hadden. Met een lekker biertje in de hand, goede muziek en genoeg moois te zien is het jammer dat dat dan verpest wordt door een paar opdringerige dames, die duidelijk thuis uit de belangstelling zijn geraakt. Na een aantal verwoede pogingen gaven ze het uiteindelijk toch maar op en dropen ze zonder staart tussen de benen af. Langzamerhand werd het tijd deze nacht af te sluiten en zo vertrok een enkeling, anderen in groepjes richting slaapplek, soms nog even onderbroken door een bezoek aan één van de plaatselijke Marina’s.
Na een voor velen veel te korte nachtrust, behalve voor Harm, die kregen we niet wakker, was het om 11:00 uur verzamelen in de lobby, daar moest er snel nog even een aanpassing in de auto-indeling gemaakt worden aangezien niemand meer bij Sven in de auto wilde, ook Sven zelf niet. Uiteindelijk zorgden de, verstandigste en nog redelijk fris ogende mannen ervoor dat iedereen weer veilig thuis gebracht werd en zo werd een ongelooflijk gezellig weekendje afgesloten. Alles heeft een einde, of zoals onze Oosterburen zeggen;