4e elftal moet genoegen nemen met gelijkspel tegen RKHVV 8.

Het was nou ook niet zo dat de boeren ijs melkten,  maar toch was het even wennen weer , zo’n koude zondagochtend met schrale wind, dat brengt niet meteen een glimlach op je gezicht. Die kregen we wel bij het betreden van onze kantine, toen we daar plots twee oudgedienden aan de koffie zagen zitten om ons te komen versterken. De lobby de avond ervoor tijdens de ‘Gouwe Ouwe’ avond in Café de Kruk had toch geholpen, al hadden Jan en Velz later wel bedenkingen over de noodzaak van hun meedoen, toen ze vier lekker warm aangeklede wisselspelers op de bank zagen zitten.

Eentje daarvan was Pietertje, die hersteld was van de hardnekkige horeca-griep, maar nu op de bank moest plaatsnemen, omdat hij zijn voetbalschoenen vergeten was. Niet zo verwonderlijk, want die had hij de avond ervoor voor Sinterklaas gezet. Hij zou de tweede helft toch zijn opwachting maken op de schoenen van Kees, niet zo slim trouwens, want die had daarmee de eerste helft ook al bijna niks geraakt, maar daarover later meer.

GSV begon goed aan de wedstrijd want in de eerste minuut was daar al de eerste kans, Jelmer gaf voor op Bassie, maar zijn schot werd gekeerd door de doelman. Het doelpunt viel wel, maar juist aan de andere kant.  Pierre van Hooydonk, voetbalanalist bij de NOS, hamert altijd op bezetting bij de palen bij hoekschoppen, alleen jammer voor Kees dat hij nooit vertelt wat die spelers daar moeten doen dan.

Bij de eerste de beste hoekschop tegen dekte Kees de eerste paal af, wat hij met verve deed, want die werd niet gevaarlijk, maar wel de hoekschop zelf, waar hij slechts langs de bal schampte en daardoor deze vervolgens in het doel verdween. (1-0). GSV was een tijdje van slag maar pakte daarna de draad weer op. Na een prachtige combinatie tussen Jan en Velz werd Lietie aangespeeld en die slalomde door de verdediging en schoof tussen de stokken van de doelman door de gelijkmaker binnen (1-1).

Even later was het Bassie die Velz bediende, maar zijn schot ging via de doelman naast. Bassie zelf kopte nog over en een goede aanval via Rik P. en Roel werd door Velz ingeschoten, maar opnieuw was de doelman de grote sta in de weg. Toch was het Velz die na een mooie steekbal van Jelmer ons één van zijn inmiddels klassieke rushes voorschotelde en deze ook nog eens perfect afrondde (1-2). Velz vond zijn bijdrage daarmee dan ook wel voldoende en zou na de rust niet meer binnen de lijnen komen.

Laatste man Jan zag in de rust wat bleekjes, dat kan van de kou geweest zijn, maar waarschijnlijk dacht hij aan het spelniveau waar hij in beland was en hoe men hem in vredesnaam toch heeft kunnen overhalen hier aan mee te doen.

 

In de 2e helft waren in het begin de kansen voor beide ploegen schaars. Echter één onoplettendheidje van ons was voldoende en Sachél werd vervolgens in de korte hoek geklopt (2-2).  GSV ging op zoek naar de winst en kreeg daarvoor ook de kansen, Bassie ging alleen op het doel af, maar speelde de bal te ver voor zich uit, waardoor de doelman op de bal kon duiken, waarna Bassie toch nog probeerde zijn lach van zijn gezicht te schoppen.

Wat volgde, vermoedelijk geïnspireerd door de voorvallen op de omliggende velden, was een soort domino voor volwassenen, alleen viel er bij het vele duwen net niemand om.  Het resulteerde in drie gele kaarten, volgens de scheidsrechter eerlijk verdeeld over beide teams, zij één, wij twee, namelijk voor Bassie en Lietie.

Willem, groot voorvechter tegen onrecht, liet dit niet op zich zitten en maakte dit de scheidsrechter, volgens Willem heette hij Mafketel (rare naam trouwens voor een mafkees) op niet te misverstane wijze duidelijk. Willem werd door hem van het terrein afgestuurd, wat in de praktijk betekende dat Willem vijf meter naar achteren ging.

Ik weet niet of deze actie van burgerlijke ongehoorzaamheid er mee te maken had, maar vlak voor tijd werd een zuiver doelpunt van Lietie door de scheidsrechter in tweede instantie alsnog afgekeurd en  moesten we tenslotte genoegen nemen met één puntje.