4e elftal heeft heel veel moeite met hekkensluiter Niftrik 5.

Op deze mooie zondag was het op papier makkelijke Niftrik 5 de tegenstander, dit nieuwe team, dat lopende het seizoen pas aan onze competitie toegevoegd is, wist in de zes tot nu toe gespeelde wedstrijden nog geen puntje te pakken en leek dus op voorhand een makkelijke prooi voor ons.  Het feit dat dit team, ondanks een lange rit, eerder dan ons op ons sportpark aanwezig was en ruim voor ons met de warming-up begonnen was had misschien al een waarschuwing moeten zijn.

Wij waren toen nog met randzaken bezig zoals Martijn die ons vandaag zou versterken, maar plots bleek dat het 2e elftal hem dringender nodig had dan ons, zij het als dug-out vulling. “Wie had dat gedacht:  ‘van 90 minuten verzekerd op de rechterflank, naar 70 minuten balen op de bank’ “.

Dat betekende wel dat wij slechts twee wissels tot onze beschikking hadden, maar niet de minsten, want het waren Willem en Pieter die gebroederlijk op de bank plaats namen. Jammer voor hen kwamen hun ouders deze ochtend kijken, of misschien wel juist daarom. Verder was er Lietie die sinds zaterdag last van pijn in de buik had en dit schijnbaar opgelost had met een bezoekje aan Marina (om roddels te voorkomen hij bedoelde het restaurant) . Hij had last van de buik, wij hadden Lars van den Bult, onze aanvoerder die een nieuwe tactiek verzonnen had, waarbij je, als je het even niet meer kunt bijbenen in het veld, snel een naam van één van je medespelers roept en die dan plots de verantwoording krijgt voor de ontstane situatie.

Jammer genoeg had hij dit nog niet helemaal goed gecommuniceerd met al zijn medespelers.  De tegenstander bleek vrij jong maar vooral snel en het verschil in snelheid was pijnlijk, het leek alsof onze verdedigers op een crosstrainer liepen, wel veel beweging zichtbaar, maar te weinig in voorwaartse richting. Ook Bronkie liep erbij alsof hij zand in de motor had, maar achteraf bleek ook hij pijn in zijn buik te hebben, maar Marina was toen nog niet open en Dennis had zijn kar niet meegenomen, dus moest hij deze pijn verbijten totdat hij zich in de rust eindelijk kon overgeven.

In de eerste helft kwamen we redelijk snel op voorsprong toen Nelis een diepe bal op Lietie gaf die deze kans koel afrondde (1-0). Daarna dachten we dit wedstrijdje wel even makkelijk over de streep te trekken, maar de tegenstander gebruikte in de omschakelmomenten hun snelheid optimaal en daardoor kwamen zij steeds met teveel mensen vrij voor het doel en was het alleen aan de attent keepende Sachél te danken dat we met de rust ‘slechts’ met 1-2 achterstonden.  Na de rust kwamen de van Harens in het veld en kregen de Bronkies rust (Roel) en een plastic zakje (Rik).

 

Direct in de 2e helft was het Lietie die eerst een goed blok zette, maar daarna de bal gekeerd zag worden door een been van de doelman. Even later had hij meer succes op aangeven van Willem schoot hij nu wel binnen (2-2). Daar konden we niet lang van genieten, want weer lieten we ons bij een lange bal van de tegenstander op snelheid simpel slachten (2-3). Toch bleven we de aanval weer zoeken, met alle risico’s van dien en gelukkig wist Sachèl bij een één op één situatie met zijn voeten onze meubelen weer eens te redden.  De gelijkmaker kwam er dan toch nog nadat Pieter Nelis vond die met een vies puntertje de 3-3 op het bord zette.  Uiteindelijk pakte we zelfs nog de volle buit toen Nelis een corner indraaide en Lietie  bij de eerste paal de bal binnenkopte en met zijn hattrick de drie punten alsnog veilig stelde.