45+ team ongeslagen kampioen in de najaarscompetitie!
Afgelopen vrijdagavond wisten de mannen van het GSV’38 45+ team op het sportpark van EDS (Sportclub Ellecom De Steeg) het kampioenschap binnen te halen. Uiteindelijk bleek het geen lastige weg voor het team van coach Augie om het kampioenschap te behalen.
In een serie van drie voorgaande vrijdagavonden stond het team al meerdere punten los van de concurrentie, en leek de laatste vrijdagavondronde slechts een formaliteit te gaan worden….
Maar… zoals zo vaak in een competitie kunnen er rare dingen gebeuren op de slotdag van een competitieronde, met nog vers in ons geheugen natuurlijk de wedstrijd van de “Superboertjes” op de Vijvenberg tegen het vanaf dag één zo in de hemel geprezen tegenstander uit Mokum…maar niets bleek minder waar. Het verhaal is verder bekend…De Graafschap won, geen kampioenschap,met de staart tussen de benen en met tranen in de ogen moesten de reeds opgeplakte stickers aan het einde van de wedstrijd van de spelersbus worden verwijderd, om vervolgens weer huiswaarts te keren….dat scenario wilde wij vrijdagavond absoluut voorkomen, dus gewoon met beide beentjes op de grond blijven.
Om 18.45 uur was het verzamelen bij Martin van De Kruk, waar voor ons gewoon twee auto’s klaarstonden, om de fitte 10-koppige selectie een comfortabel ritje naar eindbestemming Ellecom te bezorgen.
Op zo’n historische avond waren er toch nog enkele afmeldingen…Erik Wardenier was er één van en had een waardige vervanger in de vorm van de doelman van het 35 + team, en tevens degene die vorig seizoen het laatste kampioenschap binnen GSV’38 had mogen meemaken… een ervaringsdeskundige op dat gebied, voor sommige spelers was 2003 de laatste keer dat ze een kampioenschap mochten vieren en voor een enkeling zou vanavond een vuurdoop kunnen worden.
Verder was Jos Baars met vakantie, had Zwaantje, zoals de laatste tijd wel vaker, een etentje buiten de deur en hadden de Velzjes zichzelf weer eens beloond met een mysterieus concert van het Philharmonisch Orkest in het huis van lands grootste provider ergens boven de Domstad.
Zoals gezegd hadden Chris Willemsen met de ruime SUV en Jan Wieggers met de toch “iets” kleinere Peugeot zich in de groepsapp vrijwillig gemeld als chauffeur, een mooie geste.
Jan had niets aan het toeval overgelaten en had toch zijn auto voor een eventuele inhuldiging in Giesbeek later op de avond…’s middags nog even door de wasstraat gehaald, met het duurste wasprogramma had hij de auto nog ff lekker verwend…een intensieve dorpel en velgenreiniging, lava Polish, een Polish poetsje en Waxje, mooie bodemreiniging en lekker laten nadrogen. Nee!… de auto zag er van binnen en van buiten gelikt uit….nog niet wetende waar zijn mooie zwarte trots een 20 minuten na vertrek zou komen te staan….via een zandweg kwamen we op een mooie onverharde “parkeerplaats”, waar je als Zwarte Crosser trots op zou zijn….welkom bij EDS!
Wat kunnen we vertellen over EDS?….EDS is een kleine vereniging met twee gezichten, de ene kant is het een vereniging, op een mooie locatie, waar er sinds de oprichting in 1945 weinig dingen zijn veranderd…iets nostalgisch, zeg maar gerust waar de tijd iets heeft stilgestaan.
Waar kun je tegenwoordig met nog iets grijzer getinte leeftijdsgenoten, in dit geval de collega voetballers van DVC’26 één kleedkamer samen delen…en waar het dan ook nog waanzinnig gezellig kan zijn. En welke bevoorrechte positie heb je als team, om je te mogen omkleden in de bestuurskamer van de club….juist bij EDS kan en mag dat allemaal, mooi om zoiets nog mee te mogen maken anno 2019.
Maar aan de andere kant hebben ze het als vereniging bij de gemeente Rheden wel voor elkaar gekregen om een prachtig kunstgrasveld met alle toebehoren te laten aanleggen, waar we bij GSV’38 alleen van mogen dromen, één van de betere velden in de weide omtrek….en daar moest het dan allemaal gebeuren.
Klokslag half acht mochten we aftrappen tegen kleedkamergenoot DVC’26, met oud Giesbekenaar Jan Meurkens (wie kent hem niet?) in de gelederen. Een wedstrijd die eindigde in een 1-1, en omdat concurrent EDS ook de eerste wedstrijd bleef steken op een 1-1 stand, kwam het kampioenschap toch wel verdomd dichtbij.
De tweede wedstrijd werd vv Dieren getrakteerd op een sublieme nederlaag. Na een wervelende show, waarbij Chris als vanouds op dreef was, en waar Rene Lukens mocht juichen als een jonge hinde om zijn tweede doelpunt uit zijn prille voetbalcarrière te mogen vieren en het kampioenschap was een feit…maar er was opeens nog een doel…ongeslagen kampioen worden!
Om dat te realiseren moest het vizier weer op scherp worden gezet voor onze laatste wedstrijd tegen gastheer EDS, een taaie tegenstander, maar uiteindelijk trokken we aan het langste eind en mochten we juichen voor de meegereisde supporters, zoals we dat kennen uit de fimpjes bij de verslagen van de JO10….
Nadat we samen met de andere teams enkele alcoholische versnaperingen en wat bittergarnituur hadden genuttigd, was het de hoogste tijd om ons op te maken voor een heldenontvangst in Giesbeek.
Bij De Kruk had Martin alles uit de kast gehaald om ons te verrassen met een mooi stukje overgebleven Pools vuurwerk van vorig jaar, in de vorm van een lichtkogel.
De door Jan Wieggers los gepeuterde en toegezegde biertjes van Willem van de Kruk voor het behalen van het kampioenschap vloeide als vanouds, waarvoor onze dank!
Verder hebben we nog een kleine tip voor het bestuur binnen GSV’38; Het zou fijn zijn wanneer het protocol “Kampioenschappen” wordt opgezocht, afgestoft en vervolgens wordt herzien en daar waar nodig aangepast. Na het kampioenschap van de 35+ vorig seizoen en de successen van het 45+ team, sluiten we nog een kampioenschap in de toekomst niet uit…..
Voor nu gaan we genieten van de winterstop en zien jullie graag terug in maart bij de start van de voorjaarscompetitie….maar dan hoogstwaarschijnlijk in een poule met louter kampioenen.