3e elftal verliest topper tegen DVC’26 6.

Afgelopen zondag moest het 3e elftal als koploper naar Diem voor de topper tegen DVC’26 6, die slechts één puntje minder hadden, maar ook nog een wedstrijdje moeten inhalen. Voor het eerst dit seizoen konden we dan eindelijk ons nieuwe tenue aantrekken en toen ik tijdens het aankleden zo om me heen keek moest ik toch constateren, dat het Cheyenne toch een stuk beter stond dan menigeen van ons.

 

Bob wilde net als in de thuiswedstrijd de bus parkeren en met snelle uitvallen gevaarlijk worden, maar het bleek dat Jarno, die vandaag bij het 2e elftal moest keepen, deze bus al gereserveerd had en die snelle uitvallen via Dinand en lange Rick kwamen er ook al niet. Het enige wat er snel aan was , was dat lange Rick al snel geen lucht meer had en snel gewisseld moest worden. Later bleek dat hij op dit plastic veld een schaafwondje aan zijn knie had opgelopen en geen risico nam daar hij binnenkort wel in korte broek wil kunnen snowboarden. (wordt een lastig verhaal als je al niet op een kunstgrasveld overeind kunt blijven).

Jarno moest dus het 2e elftal van de degradatie redden, waardoor Foppe maar weer eens zijn keepersspullen van de zolder gehaald had en dat hij nog lang niet versleten is bleek wel, want hij wist menigmaal een doelpunt te voorkomen en tikte zelfs toen er al gefloten was nog op spectaculaire wijze een balletje onder de deklat weg. Over de eerste helft kunnen we kort zijn, het 4-4-2 systeem haperde aan alle kanten en DVC wist ons makkelijk onder druk te houden en dwong ons telkenmale de bal naar voren te roeien, waar Dinand vertwijfeld op een bal in de voeten stond te wachten. Het was aan Foppe te danken dat DVC voor de rust slechts tweemaal doel wist te treffen. In de rust werd besloten om weer over te stappen naar 4-3-3 met Velz in de voorhoede. Dat bleek beduidend beter te werken dan de eerste helft, want DVC kwam zowaar onder druk en vooral door Velz, die nog wat naweeën had van de dag ervoor, als je heel goed luisterde kon je de rode wijn nog horen klotsen.  Hij was een plaag voor de achterhoede en zijn eerste voorzet werd maar net door Dinand over geschoten. Zo was er wel de druk van onze jongens, maar het doelpunt viel toch aan de andere kant (3-0).

De wedstrijd leek gespeeld, maar met de wedstrijd Barcelona – Paris Saint Germain noch vers in het geheugen stroopte GSV nog eenmaal de mouwen op en ging voor alles of niets.  Eerst was het Bob die zich vrij kapte en via een tegenstander net naast schoot, vervolgens was het Velz die een hoge voorzet van Dennis voor zijn voeten zag caramboleren en dit buitenkansje gretig aanpakte en binnenschoot (3-1). DVC werd nog angstiger en zag even later Sebastiaan breed leggen op Bassie en deze haalde uit, maar die zag zijn bal jammer genoeg op de lat spatten. Dat deed hij daarna nogmaals met twee heel scherp genomen hoekschoppen, maar de Diemse doelman liet zich niet verrassen en zo bleef Bassie wat treffers betreft op gelijke hoogte met zijn grote held Kruiswijk. Toch zou DVC het nog benauwd krijgen toen een lange bal van Sebastiaan door Bronkie net voldoende verlengd werd waardoor Velz, die inmiddels al drie Diemse rechtsbacks versleten had, zijn tweede treffer mocht binnen tikken (3-2). Tot eenzelfde wonder als in Barcelona kwam het echter niet, de moegestreden Patje moest net buiten de zestien een vrije trap weggeven, die door DVC rechtstreeks binnen werd getrapt (4-2) en zo was de wedstrijd beslist.  Kortom, een fraai nieuw tenue, een falende tactiek in de eerste helft, karakter getoond in de 2e helft, maar uiteindelijk géén punten gepakt en dus is een kampioenschap (te) ver weg.