3e elftal maakt het zichzelf moeilijk, maar wint wel weer; 0-1!

Zondagmorgen toog het 3 elftal richting Duiven voor de uitwedstrijd tegen DVV 3, waar een aantal verrassingen te wachten stonden. Eerst bleek dat we op het in opspraak geraakte kunstgras moesten spelen. Het schijnt dat vooral keepers daar helemaal gek van worden, de meesten zijn dat gelukkig al. Onze Jarno had daar, gek genoeg, helemaal geen last van en zou, geholpen door een hardwerkende defensie, wederom de nul houden. De tweede verrassing was dat de wedstrijd onder leiding stond van een oude bekende, namelijk Carlo Maroni, voorheen de vaste scheidsrechter van het oude 4e elftal. Hij herkende ons echter niet meer, gezien het feit dat we bij alle spelers voor het eerst dit seizoen ook het rugnummer moesten vermelden. Zo had Patje rugnummer 3 volgens de lijst, maar dit shirt bleek niet in de tas te zitten en is waarschijnlijk door één van de gestopte oud 4e elftal spelers als souvenir mee naar huis genomen. Vandaag zaten we ruim in de spelers, zodat Bronkie een wedstrijdje kon overslaan en als echte Belieber al vroeg een plaatsje vooraan in het Gelredome kon bemachtigen en zo zijn idool van heel dichtbij kon zien. We begonnen met een sterke voorhoede met van links naar rechts Velz, Bob en Bassie. Zij zorgden vanaf het begin voor veel gevaar voor het vijandelijke doel. Na een fraai één-tweetje tussen Velz en Bob belandde de bal voor de voeten van Bassie die zijn goede schot nog net gepareerd zag worden door de doelman. Kort daarna was het Bob die met een afstandsschot net naast schoot en even later was het Velz die uit een goed genomen vrije trap van Patje net over knalde. Maarten deed ook mee, maar na een goede pass van Velz wist ook hij het doel niet te vinden. Het was trouwens zijn eerste goede actie, want daarvoor viel hij alleen op bij het nemen én verkloten van hoekschoppen, daar moet hij nog even wat langer op studeren !. De achterhoede van GSV kwam de eerste helft nauwelijks in de problemen, terwijl de voorwaartsen verder gingen met het missen van goede kansen. Zo werd een schot van Bob plots een rebound voor Bassie, maar opnieuw vond hij de doelman op zijn weg. Bassie was weer erg gretig en probeerde zelfs een tegenstander in één actie tweemaal met dezelfde beweging het bos in te sturen, maar jammer genoeg was het veld daarvoor twee meter tekort. Zo bleef de brilstand tot aan de rust op het bord en was het duidelijk dat we ons zelf erg tekort hadden gedaan. In de 2e helft kwamen Dinand en Spiesje als versterking, maar ging het kansen missen gewoon door. Een zwabberbal van Dinand werd door de doelman met moeite gekeerd en even later had Patje de uitgelezen kans om ons op voorsprong te zetten, maar hij wist de perfecte voorzet van Bob vanaf één meter van het doel toch over te schieten. Een voetbalwet zegt dan als je zelf vergeet te scoren, doet de tegenstander dat wel en dat gebeurde ook bijna. Bij een diepe bal werd de goed spelende Lars vd B. verrast en kon zijn tegenstander alleen op Jarno af, maar zijn schot belandde gelukkig voor ons slechts op de paal. De volgende kans was weer voor ons en na een mooie aanval, miste Niels nog half, maar Spiesje kon de bal simpel intikken, maar deze treffer werd geannuleerd wegens vermeend buitenspel. Uiteindelijk lukte het dan toch en het zal niemand verbazen dat de winnende treffer wederom door Bob gemaakt werd, nadat hij een prachtige steekballetje van Patje op waarde wist te schatten (0-1). GSV moest nu nog even een flink aantal minuten (Carlo trok een minuutje of tien bij wegens opzichtig en langdurig tijdrekken van Jarno) de voorsprong met hand en tand verdedigen. Dat ging niet van harte omdat er aan beide kanten wat irritaties ontstonden. Toen het spel even stil lag, lag daar plotseling ook Dennis en niet uit vrije wil. Carlo had helaas niets gezien, dat veranderd dus niet als je naar een grotere club gaat. Gescoord werd er niet meer zodat we ook na vijf wedstrijden nog zonder puntverlies zijn en door het niet spelen van DVC 6, voor het eerst bovenaan de ranglijst prijken.

5_-_dcs