3e elftal geeft na rust de punten in 8 minuutjes weg.

Na de verrassende 1 – 5 zege in de doordeweekse inhaalronde op donderdag jl. tegen Sprinkhanen 3 was er plotseling het geloof in het elftal gekropen dat we nog wel meer punten zouden kunnen pakken, beginnend op deze zondag bij Terborg 2.  We kregen een prima kleedkamer toegewezen, slechts één minpuntje, geen waterkraantje voor het vullen van de bidons en waterzak. Dat was jammer, want uitwijken naar het toilet op zondagmorgen, waar menig voetballer nog snel even zijn overbodige, niet geheel frisse darminhoud van de avond/nacht ervoor moet droppen is niet een echte aanrader.
Onder een lekker lentezonnetje, op een hard, hobbelig hoofdveld gingen we voortvarend van start en na een voorzet van Bassie vergat Steyn jammer genoeg de bal binnen te ‘tikken’ (?).  De vroege openingstreffer kwam er toch, het was patje die in de 9e minuut met links (?) de bal met een vlammend schot in de linkerbovenhoek joeg (0-1). Voor de rust gaven we erg weinig weg en kregen Rinus en Bassie nog een goede kans, maar stonden beiden buitenspel en belangrijker hun schoten gingen naast en over, Jarno stelde de scheidsrechter dan ook voor om niet meer voor buitenspel van onze voorwaartsen te fluiten, aangezien dat toch geen invloed heeft op het resultaat.  Na de rust dachten we dat we een paar sterke wissels achter de hand gehouden hadden, maar de belangrijkste wissel vond plaats bij de tegenstander.
Zij brachten met nummer 19 een lange, behendige, koelbloedige én eerste elftalspeler in en deze zou niet onopgemerkt blijven. Eerst wist invaller Danny nog met een afstandsschot voor gevaar te zorgen, maar het doelpunt viel aan de andere kant uit een hoekschop, waar de kleinste man op het veld geheel vrijstaand (waarschijnlijk over het hoofd gezien) de bal met zijn puntmuts binnen mocht koppen (1-1).
Lang kon Terborg niet van deze gelijkmaker genieten, want het was Bronkie die een bal doorkopte, een verdediger wilde deze vervolgens ook doorkoppen naar de doelman, maar had niet op Danny gerekend die de bal met gevoel over de doelman wipte (1-2).  Deze stand zou echter niet lang op het bord staan, na dom balverlies mocht de snelle rechtsbuiten recht op Jarno af, met Maarten in de achtervolging zorgde een polletje er uiteindelijk voor dat hij de bal op één of andere manier via zijn scheenbeen of knie nog binnen wist te werken (2-2).
Inmiddels was de nummer 19 door de zon lekker opgewarmd en vond hij het tijd om zich ook maar eens in het strijdgewoel te mengen, acht minuten later stond het 5-2 (?!). Hij  begon met een intikkertje, vervolgens een verwoestend afstandsschot die Jarno nog toucheerde en ook koppend wist hij te scoren. Het was een zeer goede speler, maar gezegd moet worden dat we hem dan ook wel erg veel ruimte gaven om te excelleren.  GSV kon die kloof natuurlijk niet meer herstellen, al werd een zuiver doelpunt van Danny nog afgekeurd voor buitenspel en wist Bronkie oog in oog met de doelman niet te scoren, zijn zicht- en hoorbare frustratie had hij gelukkig daarvoor al op de tegenstander en scheidsrechter afgereageerd.
Vervelend was dat Patje geblesseerd uit moest vallen, toen een tegenstander bij een duel onbewust, maar wel zeer pijnlijk op zijn kuitbeen ging staan. Jarno voorkwam vlak voor tijd na een rebound van de lat met een glansparade nog dat de uitslag hoger uit zou vallen. Aanstaande donderdagavond weer thuis, onze favoriete speelavond, dus wie weet ?