3e elftal blijft maar winnen.
Ook afgelopen zondag wist het 3e elftal weer drie punten toe te voegen aan hun totaal en blijven ze nog steeds zonder puntverlies en dan te bedenken dat Bassie niet eens meedeed. (Weet u ook meteen waarom dit verslag wat korter is dan normaal). Harm Willemsen had zich vrijwillig gemeld als grensrechter en zo konden we, gelukkig voor hem, LangeRick gewoon in de basis zetten. Voor Harm was dat een peulenschilletje, hij wist ons zelfs tussentijds ook nog van de verrichtingen van Max Verstappen op de hoogte te houden. Ook Dinand begon vandaag in de basis en niet voor niets, want binnen een minuut wist hij met een splijtende pass de spits alleen voor de keeper te zetten, dat het hier ging om een terugspeelbal vanaf de helft van de tegenstander en het de spits van DCS betrof namen we op de koop toe. Gelukkig had Jarno een goede warming-up van Bronkie gehad en dus weinig energie verspild, zodat hij met een snelle reflex een vroege achterstand kon voorkomen. Dat gebeurde bijna alsnog uit de corner die daarop volgde, maar Patje wist de bal nog op de doellijn te keren en deze belande bij toeval in de handen van Jarno. Dinand was inmiddels ingelicht dat we van links naar rechts én in het rood speelden (hij speelt zelf de hele wedstrijd diep in het rood) en kon eindelijk zijn specifieke capaciteiten tonen. Het oogt allemaal zo makkelijk bij hem, de aanname van de bal, de bal onder zich houden en zijn specialiteit, het doodleggen van de bal op de borst, het is net alsof hij met een plofbal speelt. Hij stuurde met opnieuw een prachtige pass LangeRick alleen op het doel af. Deze speelde de bal iets te ver voor zich uit, maar wist glijdend de bal in de verre hoek te plaatsen, maar deze werd jammer genoeg door de paal tegengehouden. Vlak voor rust had DCS nog een enorme kans uit een hoekschop,maar de vrije kopkans was niet aan hun besteed. In de rust werden een aantal omzettingen gedaan om zo voor wat meer druk naar voren te zorgen. Bronkie mocht, ondanks dat hij nummer 11 op zijn shirt had, gewoon op de vertrouwde voorstoppers positie zodat Patje naar het middenveld kon doorschuiven en Bob zijn geliefde spitspositie kon innemen. De wedstrijd bleef ook na rust redelijk in evenwicht ,ook wat kansen betrof. Lars v.d. B. , die om onduidelijke redenen niet als linksachter wilde invallen, kwam op linkshalf goed door, maar zijn goede schot werd door de doelman voor de voeten van Spiesje getikt, deze zag vanaf vijf meter nog maar één tegenstander op de doellijn staan, maar wist met zijn laconieke linker deze toch te raken en trok vervolgens zijn halve haardos van zijn hoofd, terwijl hij beter de terugspringende bal alsnog in het doel had kunnen schieten. Met nog een klein half uurtje losten Velz en Zwaantje de moegestreden Niels en Ralf af. Velz liet er geen gras over groeien en met een lange rush langs de zijlijn liet hij een aantal verdedigers én een aantal jonge 3e elftal spelers in opperste verbazing achter. Helaas werd zijn schot nog net tot hoekschop verwerkt, maar even later stuurde Bob hem opnieuw weg en nu legde hij de bal breed op de geheel vrijstaande Spies, maar die vond nu met een halve sliding de doelman op zijn pad, daar ging de rest van zijn haardos. Vlak voor tijd lukte het dan eindelijk toch, een slim steekballetje van Patje werd door Bob zeer koel afgerond (1-0). Even nog een schepje erbovenop en deze stand over de tijd brengen, zelfs Zwaantje deed verwoede pogingen om achter zijn tegenstander aan te gaan, maar zijn sprintjes leken meer op het in tegengestelde richting de roltrap op rennen. DCS kreeg wel kansen, maar gingen daar zeer slordig mee om en GSV had nog in de counter kunnen toeslaan, ware het niet dat dit voorkomen werd door twee tegenstanders die Velz keihard in de sandwich namen, waardoor hij zelfs het veld moest verlaten. Gelukkig kwamen we niet meer in de problemen en konden we na het eindsignaal van Ton, die weer prima floot, met plezier aan het bier.
